အစြန္အဖ်ားမွ ေထာက္႐ႈဆင္ျခင္သံုးသပ္ခ်က္

အစြန္အဖ်ားမွ ေထာက္႐ႈဆင္ျခင္သံုးသပ္ခ်က္

 အာရွႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အာရွတိုက္သားမ်ားအေပၚ ထားရွိေသာ

ဘုရားသခင္၏ အနႏၲ ေမတၱာေတာ္

 ကာဒီနယ္ ခ်ားလ္စ္ဘို၊

ရန္ကုန္ ကက္သလစ္ခရစ္ယာန္ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ

၁၅ ရက္ ၾသဂုတ္လ ၂၀၁၉

 

နိဒါန္း

ေယဇူးခရစ္ေတာ္သခင္သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔မည္သို႔က်င့္ၾကံရမည္၊ တစ္ပါးသူတို႔အေပၚ မည္သို႔ေသာ စိတ္ထားမ်ိဳးရွိရမည္ စသည္တို႔ကို ရွင္မာေတးဦးဧဝံေဂလိက်မ္းတြင္ လွပရွင္းလင္းစြာ သြန္သင္ ထားသည္။ ကိုယ္ေတာ္ဘုရားရွင္မည္သို႔အမိန္႔ေတာ္ရွိသည္ကို ေထာက္႐ႈၾကည့္ၾကပါစို႔။

ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆာေလာင္ငတ္မြတ္သူ၊ အဝတ္အစားမရွိသူ၊ ဖ်ားနာသူ၊ အက်ဥ္းက်သူ အေျမာက္အျမားပင္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာရသူ၊ အိမ္ယာမဲ့ေနသူ၊ လူကုန္ကူးခံရသူ၊ မူးယစ္ေဆးစြဲေနသူ၊ ကြ်န္ျပဳခံရသူ၊ မတရားျပဳက်င့္ခံရသူ၊ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းခံရသူ၊ ေျမယာအသိမ္း ခံရသူ၊ ဘိုးဘြားပိုင္ေျမမွ ႏွင္ထုတ္ခံရသူ၊ သတ္ျဖတ္ခံရသူ၊ မတရားမႈကို ေန႔စဥ္ ၾကံဳေတြ႕ေနရသူ အေျမာက္အျမားပင္ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ကက္သလစ္သာသနာေတာ္၏ သံဃာေတာ္ တစ္ပါး အေနျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္၏ အမႈေတာ္ေဆာင္ အေစခံတစ္ဦး အေန ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း တတ္အားသမွ် လိုအပ္သည့္ေနရာတိုင္း၌ စိတ္ႏွလံုး တစ္လံုးတစ္ဝတည္းျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ျဖစ္ေစ၊ တစ္နည္းတစ္ဖံုအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ဝိညာဥ္ေရးအရျဖစ္ေစ ထိုသူတို႔အား ေကြ်း ေမြးရန္၊ အဝတ္အစားဆင္ျမန္းရန္၊ ဂ႐ုစိုက္ရန္၊ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈရန္ တာဝန္ရွိပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ က႐ုဏာလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ တရားမွ်တမႈကိုပါ ရွာေဖြရန္ လိုအပ္သည္။ ပုပ္ရဟန္း မင္းႀကီး ဖရန္စစ္အရွင္သူျမတ္ကလည္း “ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ခံယူရရွိသည့္ ဘုရားသခင္၏ စစ္မွန္ေသာ မဟာ က႐ုဏာေတာ္က တရားမွ်တမႈကို ရွာေဖြရန္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အား ေတာင္းဆိုေနပါသည္။ ထို က႐ုဏာ ေတာ္က ဆင္းရဲသားမ်ားအား ေနာက္တစ္ဖန္ဆင္းရဲျခင္း မရွိမည့္နည္းလမ္းကို ေဖာ္ေဆာင္ရန္ ေတာင္း ဆို ထားပါသည္။”

ကြ်ႏု္ပ္သည္ ႏိုင္ငံေရးသမားမဟုတ္၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါသည္။ ပုပ္ရဟန္း မင္းႀကီး ဘက္နဒစ္(၁၆) (ၿငိမ္း)က သူ၏စာခြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေသာ “ဘုရားသခင္သည္ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာ ေတာ္အရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူ၏” (Deus Caritas Est) တြင္ “ကက္သလစ္သာသနာေတာ္သည္ တရား မွ်တေသာလူမႈအသိုင္းအဝိုင္း ေပၚေပါက္လာေစရန္ ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိေစရ။ သာသနာေတာ္သည္ ႏိုင္ငံ၏ေနရာ၌ အစားထိုးလုပ္ေဆာင္၍မရႏိုင္” ဟု ေရးသားေတာ္မူ ခဲ့သည္။ သို႔ပင္ေသာ္လည္း ၄င္းက ဆက္လက္၍ “တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ သာသနာေတာ္သည္ တရား မွ်တမႈအတြက္ အတိုက္အခံမလုပ္ဘဲ မဆိုင္သကဲ့သို႔ေန၍ မရႏိုင္ ... အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ စိတ္ ႏွလံုးကို ႀကိဳးစားဖြင့္လွစ္ေပးျခင္းအားျဖင့္ တရားမွ်တမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းသည္ ကက္သလစ္ သာသနာေတာ္ အေလးအနက္ထားေသာအရာျဖစ္သည္” ဟု မိန္႔ၾကားခဲ့သည္။ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွ ရာဘီ ဆရာ အႀကီးအကဲေဟာင္းတစ္ဦးျဖစ္ေသာ Lord Sacks က ၄င္းေရးသားေသာ “ကြ်ႏု္ပ္တို႔ အတူတကြ တည္ေဆာက္ေသာအိမ္” စာအုပ္တြင္ ဤသို႔ဆိုထားသည္။ “ဘာသာတရားဆိုတာ ဩတၱပၸစိတ္ကို အသံုးျပဳျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကေတာ့ အာဏာကို အသံုးျပဳျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ ဘာသာ တရားတစ္ခုထက္ပိုၿပီးရွိေနရင္ အဲဒီႏိုင္ငံမွာ ယံုၾကည္ရာဘာသာနဲ႔ အာဏာကို ခြဲျခားထားဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ပေရာဖက္တစ္ပါးဟာ အာဏာပိုင္ထံမွာ အမွန္တရားကို ေျပာဆိုရပါတယ္။ သူဟာ အမွန္တရားေပၚေပါက္ဖို႔ ဆိုၿပီး အာဏာမသံုးတတ္ပါဘူး။ ပညာရွိဆိုရင္ ဒီအခ်က္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ရဘူးဆိုတာ သိပါတယ္။”

ထိုအခ်က္ကို အေျခခံၿပီးလွ်င္ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားၾကံဳေတြ႕ေနရေသာ စိန္ေခၚမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အထူးသျဖင့္ လာမည့္ ၂၀၂၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ တိုင္းျပည္က ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ ေနသည္ႏွင့္အညီ ကက္သလစ္သာသနာေတာ္၏ပူပန္မႈမ်ားကို ေျပာဆိုရန္ ကြ်ႏု္ပ္ေရးသား ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်ႏု္ပ္ေျပာဆိုရာတြင္ မည္သည့္ဘက္ကိုမွ် ဘက္လိုက္ျခင္းမရွိဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ တရား မွ်တျခင္း၊ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ျခင္း၊ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာတို႔ကိုသာ အေလး အနက္ထား ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ (Deus Caritas Est) စာခြ်န္ေတာ္တြင္ ေရးထားေသာ စကားလံုးမ်ား၏ အလင္းေပးမႈျဖင့္ ဘုရားသခင္သည္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေတာ္အရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူသည္ ကိုလည္း ေကာင္း၊ ကက္သလစ္သာသနာေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္၏ ဝိညာဥ္ေတာ္က ျဖစ္ေပၚေစေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ အားျဖင့္ ႏိုးၾကားတက္ႂကြလ်က္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကြ်ႏု္ပ္အား လိုအပ္သူ၊ ကြ်ႏု္ပ္ကူညီႏိုင္သူမွန္သမွ်သည္ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာသူျဖစ္သည္ ကိုလည္းေကာင္း ႏွလံုးသြင္းလ်က္ ယခုကဲ့သို႔ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတိုင္းသည္ ကြ်ႏု္ပ္၏ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ မ်ားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ကြ်ႏု္ပ္ေႏြးေထြးပြင့္လင္းစြာ ေျပာဆိုပါသည္။ ကြ်ႏု္ပ္အား လိုအပ္သူ၊ ကြ်ႏု္ပ္ ကူညီႏိုင္သူ ဟူသမွ်ကို အကူအညီေပးရန္ ကြ်ႏု္ပ္အဆင္သင့္ရွိပါသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ႏိုင္ငံအတြင္း ျဖစ္ပြားေနေသာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို ရပ္တန္႔ရန္ အတူတကြ လုပ္ေဆာင္ ၾကပါစို႔။ မည္သည့္ လူမ်ိဳးျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္ဘာသာတရားျဖစ္ေစ ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ ေမြးဖြားေသာ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမ မ်ားကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ျပည္သူ ျပည္သား ခ်င္းအျဖစ္လည္းေကာင္း သိမွတ္လက္ခံႏိုင္သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တစ္ရပ္ ထူေထာင္ရန္ အတူတကြ လုပ္ေဆာင္ၾကပါစို႔။ ထိုအေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ေပၚလာသည့္တိုင္ေအာင္ ကြ်ႏု္ပ္ ႀကိဳးစားအား ထုတ္ပါမည္ ဟုလည္း စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားပါသည္။ လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္အတူလက္တြဲ လုပ္ေဆာင္ မည့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးကိုလည္း ဖိတ္ေခၚလိုပါသည္။

ရပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္ တာဝန္မ်ား

ကက္သလစ္သာသနာေတာ္၏လူမႈေရးဆိုင္ရာသြန္သင္ခ်က္မ်ားအေၾကာင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ေဖာ္ျပသည့္ စာအုပ္တြင္ “အမွန္တရား၊ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ တရားမွ်တမႈ၏တန္ဖိုးမ်ားသည္ နက္႐ိႈင္းေသာ ခ်စ္ျခင္း ေမတၲာမွ ေမြးဖြားလာၿပီး တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာရ၏။ လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းအတြင္းရွိ လူသားဘဝသည္ အမွန္ တရားအေပၚတြင္ အေျခခံထားလွ်င္ စနစ္တက်ျဖစ္လာၿပီး ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစကာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ အတြက္လည္း အက်ိဳးျပဳမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ လူတစ္ဦး၏ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေလးစားၿပီး မိမိ လုပ္ေဆာင္ရမည့္တာဝန္ဝတၲရားမ်ားကို သစၥာရွိရွိလုပ္ေဆာင္ရွင္သန္ပါကလည္း အလားတူ အက်ိဳး ခံစားရလိမ့္မည္။ အတၱမဖက္ဘဲ တစ္ပါးသူ၏ လိုအပ္ခ်က္ကို မိမိ၏ လိုအပ္ခ်က္အျဖစ္ ခံယူကာ ဝိညာဥ္ေရးတန္ဖိုးမ်ား ေပါင္းစည္းျခင္းကို အေလးေပးလုပ္ေဆာင္ၿပီး  ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းခ်ိဳ႕တဲ့မႈမ်ားအေပၚ ပူပန္မႈရွိပါကလည္း တူညီေသာအက်ိဳးခံစားရလိမ့္မည္။ မိမိတို႔၏အျပဳအမူ မ်ားအတြက္ တာဝန္ယူ စိတ္ရွိေသာ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ေလ်ာ္ညီသည့္ လြတ္လပ္မႈမ်ိဳးျဖင့္ ထြက္ေပၚလာ ေသာလူသားဘဝသည္လည္း ထိုနည္းတူပင္ အက်ိဳးျပဳေပလိမ့္မည္။ ဤတန္ဖိုးမ်ားသည္ ဘဝႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားတည္ေဆာက္ရာတြင္ တည္ၿငိမ္၍ ခြန္အားျဖစ္ေစေသာ မ႑ိဳင္မ်ားကို ထူေထာင္ ေပးသည္။ ထိုဘဝတန္ဖိုးမ်ားသည္ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ၄င္းတို႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား အရည္အေသြးျပည့္ဝ ျခင္းရွိမရွိ ဆံုးျဖတ္ေပးေသာဘဝတန္ဖိုးမ်ားျဖစ္သည္” ဟု ဆိုထားသည္။

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း(၅၀)က ကာလအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတို႔သည္ လြတ္လပ္ ျခင္းကို မခံစားခဲ့ရေပ။ ၄င္းတို႔၏ရပိုင္ခြင့္မ်ား၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ပင္ကိုစ႐ိုဏ္မ်ားမွာ ဖိႏွိပ္ခံ ခဲ့ၾကရသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း (၇၀) ၏ကာလ အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတို႔ သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို မခံစားခဲ့ရေပ။ ျပည္တြင္းစစ္မီးသည္ တိုင္းျပည္အတြင္း တစ္ေနရာမဟုတ္ တစ္ေနရာ၌ ေလာင္ၿမိဳက္ေနခဲ့သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ(၇)ႏွစ္က အ႐ုဏ္သစ္အစျပဳၿပီဟု ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေတြးထင္ေသာအရာမ်ားျဖစ္လာခဲ့ၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကသည္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကသည္။ လူထုႏွင့္ မီဒီယာဥပေဒမ်ားကို ေျဖေလွ်ာ့ေပးခဲ့ၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား အျပန္ အလွန္ေျပာဆိုေဆြး ေႏြးျခင္းျဖင့္ ရာစုႏွစ္၏ေလးပံုတစ္ပံုခန္႔ကာလအတြင္း ႏိုင္ငံတကာက အသိ အမွတ္ျပဳသည့္ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက် ပထမဆံုးေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပကာ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ အရပ္သားအစိုးရတက္လာခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ မၾကာမီႏွစ္မ်ားက တိမ္စိုင္မည္းမ်ားျပန္လည္ထြက္ေပၚလာခဲ့ၿပီး လင္းစျပဳေနၿပီျဖစ္သည့္ အ႐ုဏ္ဦးအလင္းတန္းမ်ားကို ဖံုးအုပ္သြားခဲ့သည္။ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနေသာ ပဋိပကၡမ်ား၊ အလြဲသံုး ဖိႏွိပ္မႈမ်ား၊ ဘာသာေရးႏွင့္ လူမ်ိဳးေရးအမုန္းတရားမ်ားပ်ံ႕ႏွံ႔ေစျခင္းတို႔သည္ ႏိုင္ငံတစ္ဝန္းရွိ ျပည္သူ ျပည္သားတို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊ လြတ္လပ္မႈမ်ား၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာမ်ားကို ၿခိမ္းေျခာက္ လ်က္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာ (၅)ႏွစ္က ခရစၥမတ္ဩဝါဒတြင္ ကြ်ႏု္ပ္ေျပာၾကားခဲ့သည့္အတိုင္း ထပ္မံ ေျပာၾကားလိုပါသည္။ “မေၾကာက္ၾကပါႏွင့္။ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္အညီ ရထိုက္ေသာ သင္တို႔၏ အခြင့္ အေရးမ်ားကို ေတာင္းဆိုရန္ မေၾကာက္ၾကပါႏွင့္။ မတရားမႈကို ဆန္႔က်င္ရန္ မေၾကာက္ၾကပါႏွင့္။ တရားမွ်တမႈႏွင့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားမ်ား ျမစ္ကဲ့သို႔ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနေသာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ ေတာ္သစ္ကို စိတ္ကူးပံုေဖာ္ရန္ မေၾကာက္ၾကပါႏွင့္။” ဖိႏွိပ္ခံလူတန္းစားကို ခြန္အားသစ္ ေပးျခင္းမွာ ကက္သလစ္သာသနာေတာ္၏ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္ၿပီး ထိုနည္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို အက်ိဳးျပဳေနျခင္း ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ျပည့္ေသာႏိုင္ငံ၊ ေသြးယိုစီးေနေသာႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ ဒဏ္ ရာေဟာင္းမ်ား မက်က္မီ ဒဏ္ရာသစ္မ်ားထပ္မံရရွိလာခဲ့သည္။ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္သည့္ စစ္မွန္ ေသာလြတ္လပ္မႈကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔မရရွိသေရြ႕ ထိုဒဏ္ရာမ်ားသက္သာ ေပ်ာက္ကင္းလိမ့္မည္ မဟုတ္။ လူ႕အခြင့္အေရး ဆိုးဆိုးရြားရြားခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားမရပ္တန္႔သေရြ႕ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၌ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း ကြယ္ေပ်ာက္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ႏိုင္ငံ၏ေဒသအသီးသီးမွ အမ်ိဳးသမီးတိုင္းသည္ အဓမၼျပဳခံရမည့္အေရး၊ လူကုန္ကူးခံရမည့္အေရးတို႔ကို ေတြးေတာပူပန္စရာမလိုဘဲ သြားလာလႈပ္ရွားျခင္း မျပဳႏိုင္သေရြ႕ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ လြတ္လပ္လိမ့္မည္မဟုတ္။ သတင္းသမားတိုင္းသည္လည္း ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခံရမည့္အေရး ကို ပူပန္စရာမလိုဘဲ မိမိတို႔၏ သတင္းလုပ္ငန္းမ်ားကို မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္သေရြ႕ လြတ္လပ္မႈအရသာကို မည္သူမွ်ခံစားရလိမ့္မည္ မဟုတ္။ ႏိုင္ငံသားတိုင္းသည္ ဘာသာမေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး တန္းတူ အခြင့္ အေရး ရရွိၿပီး ေလးစားမႈခံရကာ ႏိုင္ငံ၏အနာဂတ္တြင္ သာတူညီမွ် ပါဝင္ႏိုင္မႈ မရွိသေရြ႕ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ဒဏ္ရာမ်ားဆက္လက္ဆိုးရြားေနမည္သာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္မွန္ေသာတရားမွ်တမႈႏွင့္ လြတ္ လပ္မႈကို အေျခခံ၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအစစ္အမွန္ကို ရွာေဖြရန္ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ရပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္အတူ ပါလာေသာအရာမွာ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ အတူပါလာေသာအရာမွာ တာဝန္သိစိတ္ျဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုး၌ မိသားစုအတြက္ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႕အစည္း အတြက္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံအတြက္ျဖစ္ေစ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ တာဝန္ကိုယ္စီရွိၾကသည္။ ရပိုင္ခြင့္ တစ္ခုစီတိုင္းကို တာဝန္ျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ တစ္ဦး တစ္ေယာက္စီတိုင္းကို ဘုရားသခင္၏ ပံုသဏၭာန္ေတာ္အတိုင္း ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၌ ဘုရားသခင္၏ပံုသဏၭာန္ေတာ္ရွိ ေနျခင္းေၾကာင့္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် ‘မတို႔ထိအပ္သူ’၊ ‘မသန္႔ရွင္းေသာသူ’၊ ‘နိမ့္က်ေသာသူ’၊ ‘တိုင္းတစ္ပါးသား’၊ ‘အျခားႏိုင္ငံမွ ေရႊ႕ေျပာင္း ဝင္ေရာက္လာသူ’၊ ‘ေနရပ္ေျပာင္းေရႊ႕ခံရသူ’၊ ‘ႏိုင္ငံမဲ့ျဖစ္ေနသူ’ အစရွိသည္ျဖင့္ ႏွိမ့္ခ်ေခၚေဝၚကာ ဥေပကၡာမျပဳသင့္ေပ။ ေနရပ္ေျပာင္းေရႊ႕ခံရသူမ်ားကိုပင္လွ်င္ လြဲမွားေသာအရပ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ ထား ျခင္းမ်ိဳးမျပဳအပ္ေပ။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔တစ္ဦးစီသည္ ပဋိသေႏၶတည္ခ်ိန္မွစ၍ ပံုမွန္အတိုင္း ေသဆံုးခ်ိန္ တိုင္ေအာင္ ေမြးရာပါလူ႕ဂုဏ္သိကၡာရွိသျဖင့္ ႃခြင္းခ်က္မရွိဘဲ ရွင္သန္ရန္ အခြင့္အေရးရွိၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ ဘုရားသခင္သည္ အမွားက်ဴးလြန္ေလ့မရွိေပ။ ကိုယ္ေတာ္ရွင္သည္ ေမတၲာစစ္ျဖင့္ ခ်စ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ မည္သူ႕ကိုမွ် ‘ျငင္းပယ္ခံရသူ’၊ ‘မတို႔ထိအပ္သူ’ ဟူ၍ ႐ႈျမင္ေတာ္မမူေပ။

သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ကမၻာတစ္ဝန္းလံုး၌ ဘုရားသခင္၏ ပံုသဏၭာေတာ္ကို ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ၾကင္နာ ျခင္းကင္းမဲ့စြာျဖင့္ နင္းေခ်လ်က္ရွိၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ‘မ်ိဳး႐ိုးဇာတ္’ ခြဲျခားသည့္စနစ္ဆိုးရွိ ေနျခင္းေၾကာင့္ စီးပြားေရးအေျခအေနကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ တခ်ိဳ႕ေသာ လူသား မ်ားမွာ အျခားေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္း၌ ေမြးဖြားရွင္သန္လွ်င္ပင္ အက်ိဳးမထူးမည့္သူမ်ားကဲ့သို႔ မွတ္ယူ ခံၾကရသည္။ အျခားေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္း တခ်ိဳ႕တြင္ တိုင္းတစ္ပါးသားမ်ား၊ ေရႊ႕ေျပာင္းဝင္ေရာက္ သူမ်ား၊ ဒုကၡသည္မ်ားကိုျငင္းပယ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ လူမ်ိဳးခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း စသည္တို႔ကို ျပဳတတ္ၾက သည္။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခ်ိဳ႕တြင္ မသန္စြမ္းမ်ားအေပၚ အႏိုင္အထက္ျပဳျခင္း၊ ဥေပကၡာျပဳျခင္း စသည္ တို႔ကို မၾကာခဏျပဳလုပ္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။

အထင္ကရအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုျဖစ္သည့္ L’Arche ကို တည္ေထာင္ၿပီး ယခုႏွစ္အေစာပိုင္းတြင္ ကြယ္ လြန္ခဲ့သူ Jean Vanier က ထိုအခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အား မ်ားစြာသင္ျပခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူေရးသားခဲ့သည့္ “အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါကို ၾကည့္ျခင္း၊ ဒုကၡႏွင့္ျပည့္ေသာကမၻာႀကီးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္(၇)ခု” စာအုပ္တြင္ Jean Vanier က “အားႀကီးသူနဲ႔ အားနည္းသူ အတူတကြ ေနထိုင္တဲ့ အခါမွာ အၾကင္နာေမတၲာ ေမြးဖြားလာပါတယ္။ အားနည္းသူမ်ားအတြက္ အျပန္အလွန္ကူညီေပးမႈက ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ သန္မာသူက အိုမင္းမစြမ္းသူထဖို႔၊ အိပ္ရာဝင္ဖို႔ ကူညီေပးပါတယ္။ မသန္ စြမ္းတဲ့သူေတြ ေရခ်ိဳးဖို႔၊ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဖို႔၊ အဝတ္အစားလဲဖို႔ သူတို႔ကူညီေပးၾကပါတယ္။ အားနည္းသူ ေတြဟာ သန္မာသူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားကို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လာေစၿပီး သူတို႔ကို လူသားပီသစြာနဲ႔ စစ္မွန္ တဲ့ၾကင္နာျခင္းျပသႏိုင္တဲ့သူေတြျဖစ္လာဖို႔ ေျပာင္းလဲေပးၾက ပါတယ္။ သန္မာသူေတြဟာ အားနည္းသူ ေတြကို သူတို႔ရဲ႕အနက္႐ိႈင္းဆံုးလူ႕တန္ဖိုးကို ျပသၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သန္မာသူျဖစ္ေစ၊ အားနည္း သူ ျဖစ္ေစ တထူးတျခား တန္ဖိုးရွိသူေတြျဖစ္လာၾကပါတယ္။ လူ႕အဖြဲ႕ အစည္းအတြင္းမွာ နာမက်န္း သူေတြရွိေနျခင္းက ထိပ္ဆံုးကအဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ ေအာက္ဆံုးက အဖြဲ႕အစည္းတို႔ ေပါင္းဆံုၿပီး ေနာက္ထပ္ အဖြဲ႕အစည္းေတြထြက္ေပၚလာဖို႔ အေျခအေနဖန္တီးေပးပါတယ္။ ဒီကေန႔အခ်ိန္မွာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ လိုအပ္ ေနတာ အဲဒါပါပဲ” ဟု ဆိုထားသည္။ ဤကမၻာႀကီးတြင္ လူငယ္မ်ားအား မိမိတို႔ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ သို႔ အေရာက္သြားရန္ အားေပးသင့္သကဲ့သို႔ သက္ႀကီးသူတို႔၏ ဥာဏ္ပညာကိုလည္း အစဥ္ေလးစား တန္ဖိုးထားတတ္ရန္ လိုအပ္သည္။

ကက္သလစ္သာသနာေတာ္၏ လူမႈေရးသြန္သင္ခ်က္အႏွစ္ခ်ဳပ္စာအုပ္တြင္ “လူကို ဘုရားသခင္၏ပံု သဏၭာန္ေတာ္အတိုင္း ဖန္ဆင္းသည့္ေနရာတြင္ အထင္ရွားဆံုးေသာ အမွတ္လကၡဏာမွာ ‘လြတ္လပ္ ခြင့္’ ျဖစ္သည္” ဟု ဆိုထားသည္။ “လူအခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံရာတြင္ ထိုလြတ္လပ္ခြင့္ကို က်င့္သံုးရ သည္။ ဘုရားသခင္၏ ပံုသဏၭာန္ေတာ္အတိုင္း ဖန္ဆင္းျခင္းခံရေသာ လူသားတိုင္းကို လြတ္လပ္ ေသာ၊ တာဝန္သိေသာ သက္ရွိအျဖစ္ မွတ္ယူရမည္။ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ထိုေလးစားမႈမ်ိဳး ျပသ ရန္လည္း တာဝန္ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္က်င့္ တရားႏွင့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာကိစၥရပ္မ်ားတြင္ လြတ္လပ္မႈကို က်င့္သံုးခြင့္ရွိေရးမွာ လူသားဂုဏ္သိကၡာအတြက္ မရွိမျဖစ္ေသာ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ သည္။ လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းအတြင္းရွိ လူသားတစ္ဦးစီတိုင္းက မိမိ၏ေခၚေတာ္မူျခင္းပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရွိ ရန္ ေလွ်ာက္လွမ္းခ်ိန္တြင္ ထိုလြတ္လပ္မႈတန္ဖိုးကို ေလးစားရမည္ျဖစ္သည္။ ေခၚေတာ္မူျခင္း ပန္းတိုင္ ဟု ဆိုရာတြင္ အမွန္တရားကို ရွာေဖြၿပီး မိမိ၏ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ႏိုင္ငံေရး အေတြး အေခၚမ်ား ကို ေျပာၾကားျခင္း၊ မိမိ၏အျမင္႐ႈေထာင့္ကို တင္ျပျခင္း၊ တတ္ႏိုင္သေရြ႕ မိမိ၏ဘဝအေျခ အေနႏွင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းလုပ္ငန္းကို ေရြးခ်ယ္ျခင္း၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသေဘာ သဘာဝ ကို နားလည္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္း စသည္တို႔ပါဝင္သည္။ ဤျဖစ္စဥ္သည္ ‘ခိုင္မာေသာတရားဥပေဒမူ ေဘာင္’ အတြင္း၌ ရွိေနရမည္။ အမ်ားျပည္သူအက်ိဳးအလို႔ငွာ တာဝန္သိစိတ္အျပည့္ျဖင့္ ခ်မွတ္ထား ေသာ မူေဘာင္အတြင္း၌ ရွိေနရမည္ျဖစ္သည္။

တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရွိပါက လြတ္လပ္မႈမရွိႏိုင္သကဲ့သို႔ လြတ္လပ္မႈကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔ရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈဆိုသည္ကို နားလည္ရန္ အေရးႀကီးေပသည္။ လူအမ်ားက ဥပေဒကို လိုက္နာေသာ္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားက မတရားမႈကို လုပ္ေဆာင္ခြင့္ရေနပါက တရားဥပေဒစိုးမိုးသည္ ဟု မေခၚဆိုႏိုင္ေပ။ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈဆိုသည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစား ျဖစ္ေစ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစားျဖစ္ ေစ ဥပေဒေရွ႕ေမွာက္တြင္ တန္းတူရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။

လူမ်ိဳးတစ္ခုအေၾကာင္း မဟုတ္မမွန္ေျပာဆိုျခင္းသည္ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိပါးျခင္းျဖစ္သည္။ လူအမ်ား ၏ ပ်ဴငွါေသာ လက္ခံႀကိဳဆိုျခင္းကို မတရားအျမတ္ထုတ္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွာ အျမဲရွိေနမည္ သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား လုပ္ေဆာင္လာပါက ႏိုင္ငံေတာ္အေနျဖင့္ ယင္းတို႔ကို တြန္းလွန္ခြင့္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဤနည္းလမ္းသည္ အေျမာ္အျမင္ရွိေသာ ေျဖရွင္းမႈမ်ိဳး မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ တစ္ေျမထဲေန တစ္ေရထဲေသာက္သူအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းစည္းၿပီး တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အကာ အကြယ္ေပးႏိုင္ပါက လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ေနထိုင္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ႏိုင္ငံတကာအလယ္တြင္ စံျပႏိုင္ငံ တစ္ခု ျဖစ္လာႏိုင္ေပသည္။

တရားေဟာသူတို႔က ေမတၱာတရားမေဟာဘဲ အမုန္းစကားကိုသာ ျဖန္႔ေဝပါက ၄င္းတို႔ ပစ္မွတ္ထား ေသာ လူစုအတြက္သာမက ကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုးအတြက္လည္း လြတ္လပ္ခြင့္ ဆိတ္သုဥ္းသြားေပလိမ့္ မည္။ အမွန္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္သာ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ကာကြယ္ႏိုင္သည္။ ပုပ္ရဟန္း မင္းႀကီး ဂြ်န္ေပါလ္(၂) က သူ၏ စာခြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေသာ “ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ က်ိဳးေၾကာင္းညီစြာ ေတြးေခၚ ျခင္း” (Fides et Ratio) တြင္ “အမွန္တရားႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္တို႔သည္ အတူတကြ ရွင္သန္ၾကသည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက ၄င္းတို႔သည္ အတူတကြပင္ ပ်က္သုဥ္းသြားၾကသည္” ဟု ဆိုထားသည္။ လူသား တို႔၏လြတ္လပ္ခြင့္ျပႆနာမွာ “အေရးႀကီးေသာ” ျပႆနာျဖစ္သည္ဟု ၄င္းက မိန္႔ၾကားခဲ့သည္။

ယခုႏွစ္အေစာပိုင္းက ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဖရန္စစ္ႏွင့္ အာလ္အာဇာ အစၥလမ္ဘာသာေရးအဖြဲ႕၏ အႀကီးအကဲ အာမက္အဲလ္တာယက္တို႔ အတူတကြလက္မွတ္ထိုးျဖန္႔ေဝခဲ့သည့္ “ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင့္ အတူ တကြယဥ္တြဲေနထိုင္ေရးအတြက္ လူတို႔ထားရွိအပ္ေသာညီအစ္ကိုစိတ္ထား” သဝဏ္လႊာ၌ ဤသို႔ဆိုထားသည္။ “လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုသည္မွာ လူသားတိုင္းရသင့္ေသာအခြင့္အေရး ျဖစ္သည္။ လူ တစ္ဦးစီတိုင္းက လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ခြင့္၊ ေတြးေတာခြင့္၊ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္၊ လုပ္ ေဆာင္ခြင့္ရရွိရန္ လိုလားၾကသည္။ မတူညီကြဲျပားျခင္း၊ ဘာသာတရားကြဲျပားျခင္း၊ အသားအေရာင္ႏွင့္ က်ား/မ ကြဲျပားျခင္း၊ လူမ်ိဳးႏွင့္ ဘာသာ စကားကြဲျပားျခင္းတို႔မွာ လူတို႔အား ကိုယ္ေတာ္ရွင္ ဖန္ဆင္း စဥ္ကတည္းက ဥာဏ္ပညာေတာ္ျဖင့္ စီမံေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင့္ႏွင့္ မတူညီ ကြဲျပားခြင့္တို႔မွာလည္း ထိုဥာဏ္ပညာေတာ္မွ ထြက္ေပၚ လာျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာ တရားတစ္ခု၊ သို႔မဟုတ္ ဓေလ့တစ္ခုခုအား လက္ခံရန္ အတင္းအဓမၼ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမ်ိဳးကို ျငင္း ပယ္ရမည္။ ထို႔အတူ အျခားေသာသူတို႔လက္မခံေသာ ေနထိုင္မႈပံုစံအား အတင္းအၾကပ္ ဖိအားေပး ျခင္းမ်ိဳးကို ျငင္းပယ္ရမည္။ သနားၾကင္နာျခင္းကို အေျခခံေသာ တရားမွ်တမႈမွာ လူသားအားလံုး မိမိတို႔ ရပိုင္ခြင့္ႏွင့္ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာ အျပည့္အဝရရွိေသာ ဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မည့္ လမ္းစဥ္ျဖစ္သည္။ အျပန္ အလွန္ေဆြးေႏြးျခင္း၊ နားလည္မႈေပးျခင္း၊ သည္းခံစိတ္ထားရန္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ႏိႈးေဆာ္ ျခင္း၊ တစ္ပါးသူအား လက္ခံတတ္ျခင္း၊ ၄င္းတို႔ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအတူတကြ ယွဥ္တြဲေနထိုင္ျခင္း စသည့္ဓေလ့စ႐ိုက္တို႔သည္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားအား ဖိႏွိပ္ေလးလံေစသည့္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ျပႆနာမ်ားကို ေလ်ာ့ပါးေစသည္။ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေရးမွာ တူညီ ေသာ ရပိုင္ခြင့္ႏွင့္ တာဝန္ဝတၲရားမ်ားျဖင့္ တရား မွ်တမႈကို အားလံုးတန္းတူညီတူ ခံစားရေသာ အေျခ အေနေပၚတြင္ အေျခခံထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ လူမႈဝန္းက်င္တြင္ ျပည့္ဝေသာ ႏိုင္ငံသား ဘဝပံုစံကို ထူေထာင္ၿပီး ခြဲျခားခံရျခင္း၊ နိမ့္က်ျခင္း စသည့္ခံစားခ်က္ မ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစေသာ အသံုးအႏႈန္းမ်ားကို ျငင္းပယ္ရန္ အေရးႀကီးသည္။ ယင္းတို႔ကို လြဲမွားစြာသံုးႏႈန္းျခင္းေၾကာင့္ အမုန္း တရားႏွင့္ စိတ္ဝမ္းကြဲျပားမႈတို႔ျဖစ္ေပၚလာရသည္။ ယင္းေၾကာင့္ ရရွိခဲ့ေသာေအာင္ျမင္မႈတို႔ ေပ်ာက္ဆံုး သြားၿပီး ခြဲျခားဆက္ဆံခံရသူတို႔၏ ဘာသာေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးတို႔ဆံုး႐ံႈးသြားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူအားလံုးတို႔ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ျပည့္ဝေသာဘဝမ်ိဳးရရွိေစျခင္းငွာ အေျခခံ လူ႕အခြင့္ အေရးမ်ား ခိုင္မာေစရန္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေရးမွာ အေရးႀကီးသည္။”

နယ္လ္ဆင္မင္ဒဲလားက “ကြ်ႏု္ပ္၏လြတ္လပ္ခြင့္ကို ကြ်ႏု္ပ္လြန္စြာခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါသည္။ သို႔ေသာ္ သင္ တို႔၏လြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ ကြ်ႏု္ပ္ပို၍ပင္အေရးစိုက္ပါသည္” ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ဝီလ်ံ လြိဳက္ ဂယ္ရစ္ ဆင္ ကလည္း “လူသားတစ္ေယာက္ရွိတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ သူ႕အတြက္ ဘုရားသခင္ေပးသနားေတာ္မူတဲ့ ရပိုင္ခြင့္ေတြရွိေနတာ ကြ်ႏု္ပ္ျမင္ရပါတယ္” ဟု ဆိုခဲ့သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး

ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏သခင္ ေယဇူးခရစ္ေတာ္သည္ လွည့္ျဖားခံရျခင္း၊ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ခံရျခင္း၊ ကားတိုင္ေပၚ၌ အသတ္ခံရျခင္း စသည္တို႔ မခံယူမီ မိမိ၏လက္ေတာ္ကို ဆန္႔တန္းလ်က္ “ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာျခင္းကို သင္တို႔၌ ငါထားခဲ့၏။ ငါ၏ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာျခင္းကို သင္တို႔အား ငါေပး၏ .... သင္တို႔၏ စိတ္ႏွလံုး၌ ပူပန္ျခင္းမရွိေစၾကႏွင့္။ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းလည္း မရွိၾကႏွင့္” (ေယာ ၁၄း၂၇) ဟု မိန္႔ ေတာ္မူခဲ့သည္။

သို႔ပင္ေသာ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ စိတ္ႏွလံုး၌ မၾကာခဏ ပူပန္ျခင္းရွိၿပီး ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကမၻာမွာလည္း ၿငိမ္း ခ်မ္းမႈႏွင့္ ေဝးကြာေနသကဲ့သို႔ရွိေလသည္။ ကြ်ႏု္ပ္၏အမိျမန္မာႏိုင္ငံ၌ပင္ စစ္မွန္ေသာၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မခံ စားရသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေညာင္းခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ လွပေသာဤႏိုင္ငံေတာ္တြင္ တစ္ ေနရာမဟုတ္ တစ္ေနရာ၌ စစ္မီးေတာက္ေလာင္ေနသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း(၇၀)ပင္ ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လူမ်ိဳးမေရြး ဘာသာမေရြး အားလံုး၏စိတ္ႏွလံုးတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေတာင့္ တေနၾကသည္။

ေခတ္သစ္လူသားတစ္ေယာက္ကိုၾကည့္လွ်င္ ထိုသူသည္ သိပၸံပညာႏွင့္ နည္းပညာပိုင္း၌ မ်ားစြာဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေနေသာ္လည္း စိတ္ဓာတ္ပိုင္း၌ ခြ်တ္ျခံဳက်ေနသည္ကို ေကာင္းစြာေတြ႕ႏိုင္သည္။ ေလထဲ တြင္ ငွက္ကဲ့သို႔ ပ်ံသန္းႏိုင္ၿပီး ေရထဲတြင္ ငါးကဲ့သို႔သြားလာႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ကမၻာေျမေပၚတြင္ လူ သားအခ်င္းခ်င္း ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ အတူတကြေလွ်ာက္လွမ္းရန္ မတတ္ႏိုင္ၾကေသး ေပ။ မာတင္လူသာကင္း ဂ်ဴနီယာေျပာဆိုခဲ့သည့္ အထက္ပါစကားတို႔မွာ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြက္ လြန္စြာမွန္ကန္ေနေလသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟူသည္ ကက္သလစ္သာသနာေတာ္၏ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္တစ္ခုျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ တရားမွ်တမႈႏွင့္ လြတ္လပ္မႈတို႔ျဖင့္ အတူယွဥ္တြဲေနရမည္ျဖစ္သည္။ တရား မွ်တမႈမရွိပါက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း မရွိႏိုင္ေပ။ တရားမွ်တမႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုင္ရာ ပုပ္ရဟန္း မင္းႀကီး႐ံုးေတာ္က ထုတ္ေဝသည့္ သာသနာေတာ္ႏွင့္ လူ႕အခြင့္အေရးစာေစာင္က ကြ်ႏု္ပ္တို႔အား “ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ခရစ္ယာန္မ်ားသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းသူမ်ားျဖစ္လိုၾကၿပီး ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း အၾကား သဟဇာတရွိေစရန္ လုပ္ေဆာင္လိုၾကပါက လူ႕အခြင့္အေရးကို စနစ္တက် ခ်ိဳးေဖာက္ေန ေၾကာင္း ေတြ႕လွ်င္ ဆိတ္ဆိတ္ေနႏိုင္ၾကမည္မဟုတ္ေခ်။ ဝမ္းနည္းဖြယ္ ဆိုးဝါးေသာ အေျခအေနမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ရခ်ိန္၌ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားကို ဖံုးကြယ္ ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္” ဟု ဆိုထားသည္။ ကက္သလစ္သာသနာေတာ္၏လူမႈေရး သြန္သင္ခ်က္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္ တြင္လည္း “ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းသည္ တရားမွ်တမႈ၏အသီးအပြင့္ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးသည္ ၄င္းရသင့္ ရထိုက္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားမရရွိလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာကို မေလးစားလွ်င္ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံသားဘဝ၌ အမ်ားသူငါကဲ့သို႔ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားမခံစားရလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အႏၱရာယ္ရွိေနၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္။ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၌လည္းေကာင္း၊ လူမ်ိဳးမ်ား ၌လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံမ်ား၌လည္းေကာင္း ျပည့္ဝေသာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈရွိေစရန္ႏွင့္  ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို တည္ေထာင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းရာ၌ လူ႕အခြင့္အေရးကိုကာကြယ္ျခင္း၊ ျမႇင့္တင္ ေပးျခင္းတို႔မွာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေသာအရာမ်ားျဖစ္ၾကသည္” ဟု သြန္သင္ထားသည္။ ပုပ္ရဟန္း မင္းႀကီး ဖရန္စစ္ကလည္း “ကြ်ႏု္ပ္တို႔ အားလံုးတန္းတူညီတူရွိ၍ တူညီေသာ လူ႕အခြင့္အေရးမ်ား ရွိၾက သည္။ ထိုအခ်က္ကို မျမင္ႏိုင္ေသာအခါ လူ႕ အဖြဲ႕အစည္း၌ တရားမွ်တမႈမရွိေတာ့ေပ။ လူတို႔သည္ တရားမွ်တမႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳသျဖင့္ မတရားမႈႀကီးစိုး ေသာအခါ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမရွိေတာ့ေပ။ ဤအခ်က္ကို သင္တို႔ႏွင့္အတူ ထပ္မံရြတ္ဆိုလိုပါသည္။ တရားမွ်တမႈ မရွိလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမရွိႏိုင္ပါ” ဟု မိန္႔ၾကား ခဲ့သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ မတူကြဲျပားေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ား၊ ဘာသာစကားမ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားႏွင့္ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားမ်ား စုေပါင္းေနထိုင္သည့္ လွပေသာႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔ လိုလားပါက ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႏိုင္ငံ၏ မတူကြဲျပားမႈကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ရန္၊ ယင္းတို႔အထဲ၌ စည္းလံုးမႈကို ရွာေဖြတတ္ရန္ သင္ယူၾကရမည္သာျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ စစ္မွန္ေသာၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ လြတ္လပ္မႈ တို႔မွာ မတူကြဲျပားေသာ လူမ်ိဳးႏွင့္ ဘာသာတရားမ်ားအေပၚ ေလးစားျခင္း၌ အေျခခံကာ ျဖစ္ေပၚ လာေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာတရား၊ က်ား/မ ခြဲျခားမႈမရွိဘဲ လူသားတိုင္း၏ အေျခခံ လူ႕အခြင့္အေရးကို အကာအကြယ္ေပးျခင္း၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးကြဲျပားမႈမ်ားကို ေလးစား ျခင္း စသည္တို႔မရွိပါက မည္သည့္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွ်  ဒီမိုကေရစီနည္းက်ေသာ၊ လြတ္လပ္ေသာ၊ ၿငိမ္း ခ်မ္းေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမျဖစ္ႏိုင္ေပ။

ကြ်ႏု္ပ္သည္ ပန္းဥယ်ာဥ္မ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည္။ တရားေဟာစရာကိစၥ၊ ဘာသာေရးကိစၥမ်ားျဖင့္ ခရီးထြက္ရျခင္းမရွိပါက အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ရန္ကုန္ရွိ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းတိုက္၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အိုေအစစ္ သဖြယ္ျဖစ္သည့္ ပန္းဥယ်ာဥ္တြင္ တိတ္ဆိတ္စြာ ေထာက္႐ႈဆင္ျခင္လ်က္ ေအးခ်မ္းစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းရသည္ကို ႏွစ္သက္မိသည္။ ဥယ်ာဥ္ကို ပံုေဖာ္ရန္၊ စိုက္ပ်ိဳးရန္၊ ပ်ိဳးေထာင္ေပးရန္ ကူညီ ေပးခဲ့သည္။ ျပည္ပသို႔ခရီး ထြက္ရခ်ိန္၌ ပန္းဥယ်ာဥ္ေတြ႕လွ်င္ နားခိုရာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရာ အိမ္ ေဂဟာကို ျပန္ေတြ႕ရသကဲ့သို႔ ခံစားမိသည္။လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္အနည္းငယ္က ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ၌ လွည့္လည္ သြားလာ စရာခရီးမ်ားျဖင့္ျပည့္ေနစဥ္ ေက်းလက္အရပ္ရွိ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ၿပီး လွပေသာ အိမ္ တစ္အိမ္တြင္ ႏွစ္ရက္တာတည္းခိုခဲ့ရသည္။ ထိုေနရာ၌ တျခားမည္သည့္ တာဝန္ဝတၲရားမွ်မရွိဘဲ ပန္းရနံ႔မ်ားကို ႐ွဴ႐ိႈက္ခြင့္၊ ကြ်ႏု္ပ္မ်က္စိေရွ႕ရွိ ပန္းခင္းမ်ား၏စံုလင္ေသာ အေရာင္ အေသြးမ်ားကို ေငးေမာခြင့္ ရခဲ့သည္။ ထိုေနရာတြင္ ရက္အနည္းထပ္၍ေနခ်င္စိတ္ပင္ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။

မွန္ေပသည္။ က်မ္းစာကို ဥယ်ာဥ္ျဖင့္ အစျပဳခဲ့သည္။ ေယဇူးဘုရားရွင္ခံထမ္းရမည့္ဒုကၡေဝဒနာကို က်မ္းစာ၌ ႀကိဳတင္နိမိတ္ျပခဲ့သည္။ ေသျခင္းကို ေယဇူးသခင္ေအာင္ႏိုင္၍ ျပန္ရွင္ထေျမာက္ၿပီးခ်ိန္၌ မာရိယာမာဒေလးနာသည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏သခင္ဘုရားကို ဥယ်ာဥ္မွဴးအျဖစ္ အမွတ္မွားသည္ကို ေထာက္ လွ်င္ က်မ္းစာ ကို ဥယ်ာဥ္၌ပင္ အဆံုးသတ္ထားေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္သည္။

ကြ်ႏု္ပ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဥယ်ာဥ္ႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ ျမင္မိသည္။ ထိုပန္းဥယ်ာဥ္တြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေရာင္အေသြးမ်ား၊ ပံုသဏၭာန္မ်ား၊ အရြယ္အစားမ်ား၊ လိုအပ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ပန္းေပါင္းစံုပြင့္ဖူးၿပီး အတူတကြ ရွင္သန္ႀကီးထြားၾကသည္။ ပန္းတစ္ပြင့္စီတိုင္းသည္ လွပလ်က္ရွိသည္။ ပန္းျခံ၏ စုေပါင္း အလွအပႏွင့္ အေရာင္ အေသြးက ပန္းတစ္ပြင့္ခ်င္းစီ၏အလွကို ျငင္းပယ္ျခင္း၊ ဖိႏွိပ္ျခင္းမ်ိဳးမရွိေပ။ ပန္းတစ္ပြင့္စီ၏အလွကို အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္သကဲ့သို႔ တစ္ခုခ်င္းစီကို စုေပါင္းအလွအျဖစ္လည္း ႐ႈျမင္ ႏိုင္သည္။ ပန္းတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းတိုက္ ခိုက္ျခင္း၊ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း၊ ေနရာေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း၊ လႊမ္းမိုး ခ်ဳပ္ ကိုင္ျခင္းမရွိၾကေပ။ ေပါင္းျမက္မ်ားကသာ ၄င္းတို႔ကို ၿခိမ္းေျခာက္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တည္းဟူေသာပန္းဥယ်ာဥ္ကို ပ်ိဳးေထာင္ရာတြင္ ပန္းတစ္ပြင့္ခ်င္းစီ၏အလွကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ရမည္။ ေမတၲာႏွင့္ က႐ုဏာတရားတို႔ျဖင့္ အတူတကြရွင္သန္ေပါက္ ေရာက္ေသာေျမကို ေပါင္းဆြ၍ ေရ ေလာင္းရမည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏မတူကြဲျပားေသာအလွထြက္ေပၚေစရန္ မိမိ တို႔ဘက္က ေလွ်ာ့သင့္သည့္ အရာတို႔ကို ေလွ်ာ့ေပးရမည္။

ထိုသို႔ျပဳလုပ္ရာတြင္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ျခင္းႏွင့္ ေလးစားမႈတို႔ကို အေျခခံကာ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းၾကရမည္။ အျပန္အလွန္ေျပာဆိုေဆြးေႏြးရာတြင္ တူညီေသာ အခြင့္ အေရး ေပးရမည္။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားလာခဲ့ရေသာ ေၾကကြဲဖြယ္ အျဖစ္ မ်ားကို နားေထာင္၍ ေဆြးေႏြးေပးရမည္။ ထိုသို႔ေဆြးေႏြးရာတြင္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္၊ အနာဂတ္အတြက္ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္တို႔ကို ရရွိေစမည့္ ႏိုင္ငံေရးေျဖရွင္းနည္းကို ရွာေဖြရမည္။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲသည္ သဘာဝသယံဇာတမ်ားကို အခြင့္ထူးခံ လူအုပ္စုတစ္ခုကသာ ခ်ဳပ္ ကိုင္လႊမ္းမိုးထားျခင္းမဟုတ္ဘဲ ျပည္သူျပည္သားမ်ား၏ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ခြဲေဝသံုးစြဲႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားထြက္ေပၚေစရမည္။ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ပစ္ပယ္ခံရသကဲ့သို႔ ခံစားေနသူမ်ားမရွိေစရ။ ထိုကဲ့ သို႔ေသာေဆြးေႏြးပြဲမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္မ်ိဳးကသာ ထိခိုက္နာက်င္မႈမ်ားကို သက္သာ ေပ်ာက ကင္းေစၿပီး တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးယံုၾကည္မႈတိုးပြားကာ အဓိပၸာယ္ရွိေသာၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ထြက္ေပၚ ေစလိမ့္မည္။

၂၀၁၇ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလက ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး သိုးထိန္းခရီး ႂကြေရာက္ခဲ့စဥ္ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သည္ ႀကိဳဆိုႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေျပာၾကားရာ၌ “ကြ်န္မတို႔ႏိုင္ငံဟာ မတူကြဲျပား တဲ့လူမ်ိဳး၊ ဘာသာစကားနဲ႔ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ရာအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ေပါင္းစပ္ယက္လုပ္ထားတဲ့ လွပတဲ့ သဘာဝေရာင္စံု ပိတ္ကားတစ္ခ်ပ္လိုပါပဲ” ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ဆက္လက္၍ ေျပာၾကားရာတြင္ သူမ၏ အစိုးရအေနျဖင့္ “မတူကြဲျပား တဲ့အလွကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး လူ႕အခြင့္အေရးကာကြယ္ျခင္း၊ သည္းခံစိတ္ ေမြးျမဴျခင္း၊ အားလံုးအတြက္ လံုျခံဳေရးဖန္ တီးေပးျခင္း စတာေတြကို လုပ္ေဆာင္ၿပီး မတူကြဲျပား ျခင္းကို ခြန္အားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို႔ရန္” ရည္ရြယ္ထား ေၾကာင္း ကတိျပဳခဲ့သည္။

ကြ်ႏု္ပ္အေနျဖင့္ ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရေသာအျဖစ္ေၾကာင့္ အဘယ္အရာကို ရည္ရြယ္ေျပာဆိုေၾကာင္း သိခဲ့ရသည္။ ကြ်ႏု္ပ္ကို စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး၊ ေရႊဘိုၿမိဳ႕အနီးက မံုလွရြာတြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ မံုလွ ရြာတြင္ ကက္သလစ္ဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အတူတကြ ေနထိုင္ၾကသည္။ ကြ်ႏု္ပ္၏ ဖခင္သည္ လယ္သမားတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ကြ်ႏု္ပ္အသက္(၂)ႏွစ္အရြယ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္၏ မိခင္မွာ အထည္ခ်ဳပ္သူ တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး တစ္ရြာလံုးက ခ်စ္ၾကသည္။ မိခင္သည္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားႏွင့္ မည္သည့္အခါမွ် ရန္မျဖစ္ခဲ့ေပ။ မိခင္ျဖစ္သူသည္ ညစဥ္ညတိုင္း ရဟႏၱာမ်ားႏွင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား အေၾကာင္းပံုျပင္တို႔ကို ကြ်ႏု္ပ္အား ေျပာျပကာ စိတ္ကို ဖမ္းစားႏိုင္ခဲ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္၏မိဘမ်ားႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္ကိုပါခ်စ္ေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒြန္လူဝီကလည္း ကြ်ႏု္ပ္ကို စိတ္ဓာတ္ခြန္အားမ်ားစြာ ေပးခဲ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္ အသက္(၅)ႏွစ္အရြယ္ ေရာက္ေသာအခါ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ဘုရားစကား သင္ေပး ခဲ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကဲ့သို႔ျဖစ္ခ်င္လာခဲ့သည္။

ကက္သလစ္အသိုင္းအဝိုင္း၌ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ေသာ ကြ်ႏု္ပ္သည္ မတူကြဲျပားမႈ၌ စည္းလံုးညီၫြတ္သည့္ သေဘာတရားကို နားလည္လာခဲ့သည္။ လူငယ္မ်ားႏွင့္ ဆင္းရဲသားမ်ားအား တက္ႂကြမႈအျပည့္ျဖင့္ ဂ႐ုတစိုက္ ကူညီတတ္ေသာ ဒြန္ေဘာ္စကို၏ပံုသက္ေသကို ကြ်ႏု္ပ္အားက်ကာ ဆေလးရွင္း သာသနာျပဳမ်ားထံမွ ပညာမ်ား သင္ယူခဲ့ၿပီး ကိုယ္တိုင္လည္း ဆေလးရွင္းသာသနာျပဳတစ္ဦးျဖစ္လာ ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကက္သလစ္သာသနာ ေတာ္သည္ အခန္းမ်ားစြာရွိေသာ အိမ္တစ္လံုးႏွင့္ အလား သဏၭာန္တူသည္။ တစ္ခုတည္းျဖစ္သည့္ ကက္သလစ္ သာသနာေတာ္တြင္ ေယဇူးအသင္း၊ ေဒါမိနီ ကန္၊ ဘက္နဒစ္တင္း၊ ဖရန္စၥကန္၊ ကာမယ္လိုက္ႏွင့္ အျခားေသာ မတူညီသည့္ သာသနာျပဳ အသင္းအဖြဲ႕ အသီးသီးက ပညာေရး၊ ဝိညာဥ္ေရးလမ္းစဥ္မ်ားျဖင့္ ေခၚေတာ္မူျခင္း လမ္းေၾကာင္းမ်ား ေဖာ္ေဆာင္ ထားၾကသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ သာသနာေတာ္၌ ပံုသဏၭာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေပါင္း စည္း ပါဝင္ၾကေသာ္လည္း သာသနာေတာ္သည္ကား တစ္ခုတည္းသာျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္လည္း ထိုနည္းတူပင္ ျဖစ္သည္။

ကက္သလစ္သာသနာေတာ္တြင္ ဘာသာဝင္အမ်ားစုျဖစ္ၾကသည့္ ကရင္၊ ကရင္နီ၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္ႏွင့္ အျခားေသာတိုင္းရင္းသားမ်ားအၾကားတြင္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ မတူကြဲျပားစြာျဖင့္ လူနည္းစုျဖစ္ေသာ ဗမာ လူမ်ိဳး တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဗမာလူမ်ိဳးက အမ်ားဆံုးျဖစ္ေသာ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္သည္ ဗုဒၶ ဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအၾကားတြင္ လူနည္းစုျဖစ္ခဲ့ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔မတူကြဲျပားျခင္းကို ကြ်ႏု္ပ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္လာခဲ့သည္။

တစ္ခါတရံ ကြ်ႏု္ပ္ဒုကၡေတြ႕ရတတ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္အမ်ားစုျဖစ္ေသာ ဗမာလူမ်ိဳးမ်ား ၾကားတြင္ ခရစ္ယာန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ တစ္ဖန္ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ဝင္မ်ားအၾကားတြင္ ဗမာလူမ်ိဳးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းႏွင့္ အျခားေသာ တိုင္းရင္းသား တို႔က သံသယ ျဖစ္သည္ကို ၾကံဳခဲ့ရဖူးသည္။ ထိုသူတို႔ကို အျပစ္မတင္ပါ။ ပဋိပကၡ ျဖစ္ခဲ့ေသာ သမိုင္းေၾကာင္းက ဤကဲ့သို႔ေသာ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ားကို ျဖစ္ေစခဲ့ေလသည္။

သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္၏ရဟန္းဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ဝန္းလံုးမွ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံု မွ အသိမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ အတူေနထိုင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေမတၲာျပႏိုင္ခဲ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္၏ရဟန္းဘဝအခ်ိန္ အမ်ား စုကို တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားေနထိုင္ေသာျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းမ်ားတြင္ ကုန္ဆံုးခဲ့သည္။ ပ်ိဳရြယ္စဥ္ ရဟန္းဘဝအခ်ိန္က လား႐ိႈးၿမိဳ႕အနီးတြင္ အမႈေတာ္ထမ္းေဆာင္ရေသာေၾကာင့္ ထိုေဒသသံုး ဘာသာ စကားျဖစ္ေသာ မ႐ူစကားကို သင္ယူခဲ့ၿပီး တစ္ပတ္အၾကာတြင္ မ႐ူဘာသာစကားျဖင့္ တရားေဟာႏိုင္ ခဲ့သည္။ လား႐ိႈး ကက္သလစ္ခရစ္ယာန္သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ဘဝသို႔ ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ စိန္ေပါလ္ အသင္းဂိုဏ္းကို ကြ်ႏု္ပ္တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေယဇူးဘုရားရွင္၏ သတင္းေကာင္းကို မၾကားနာရေသးသူမ်ားအား သာသနာျပဳရန္ျဖစ္သည္။ အသင္းဂိုဏ္းဝင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားသည္ နယ္စြန္နယ္ဖ်ားေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ဧဝံေဂလိ သတင္းေကာင္း ျဖန္႔ေဝေရးတို႔၌ ပါဝင္ကူညီၾကသည္။ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ သီလရွင္ အပါး(၁၀ဝ)ႏွင့္ ရဟန္း ကိုရင္ အပါး(၃၀)တို႔က သာသနာ(၆)ခုတြင္ အမႈေတာ္ေဆာင္လ်က္ရွိၾကသည္။ သူတို႔အဓိက လုပ္ေဆာင္ ေသာအရာမွာ ဘုရားေက်ာင္းႏွင့္ ခရစ္ယာန္မ်ားမရွိေသာေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္ရန္၊ လူသူ အေရာက္ အေပါက္နည္းေသာ နယ္စြန္နယ္ဖ်ားအရပ္ေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္ရန္ျဖစ္သည္။

ပုသိမ္ ကက္သလစ္ခရစ္ယာန္သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္အျဖစ္ အမႈေတာ္ထမ္းေဆာင္စဥ္ စစ္တပ္ႏွင့္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားအၾကား ပဋိပကၡအလယ္သို႔ ကြ်ႏု္ပ္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္အေနျဖင့္ ျပန္လည္ သင့္ ျမတ္ျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္ျခင္းႏွင့္ စည္းလံုးျခင္းအေၾကာင္း မၾကာခဏ ေဟာေျပာခဲ့သည္။

ရန္ကုန္ ကက္သလစ္ခရစ္ယာန္ သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ ျဖစ္လာေသာအခါ၌လည္း ဆင္းရဲသားမ်ား ႏွင့္ ဖိႏွိပ္ခံရသူမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ေပ်ာက္ေသာသူ၊ ေနာက္ဆံုးေသာသူ၊ အငယ္ဆံုးေသာသူတို႔ထံသို႔ အေရာက္သြားရန္ ကြ်ႏု္ပ္ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ အားလံုးေသာသူတို႔အတြက္ တရားမွ်တမႈ၊ လြတ္လပ္မႈ၊ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုရန္ ကြ်ႏု္ပ္အစဥ္တစိုက္ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ကက္သလစ္သာသနာ ေတာ္၏ရည္မွန္းခ်က္တြင္ လူသားတိုင္း၌ ဘုရားသခင္၏ ပံုသဏၭာန္ ေတာ္တည္ရွိေတာ္မူသည္ကို လြန္စြာအေလးအနက္ထားသည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္နားလည္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ကြ်ႏု္ပ္ထမ္းေဆာင္ရမည့္အမႈေတာ္မွာ အျမဲရွင္းလင္းျပတ္သားခဲ့သည္။ ယင္းအမႈေတာ္မွာ ျမန္မာ ျပည္သူျပည္သားမ်ား တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရန္ႏွင့္ အေစခံရန္အတြက္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရွိရန္ ျဖစ္သည္။ ထိုပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရွိရန္အတြက္ အျပစ္၊ စြဲလန္းမႈ၊ မတရားမႈ၊ ခြဲျခား ဆက္ဆံမႈ၊ တရားမွ်တမႈမရွိေသာ စစ္အင္အားသံုးမႈတို႔ကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔ထံမွ လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံမွ လည္း ေကာင္း ဖယ္ရွားရန္လိုအပ္သည္။ လြတ္လပ္မႈကို အျပည့္အဝခံစားရန္အတြက္ အရာရာ၌ အမွန္တရား ရွိရန္ လိုအပ္သည္။ ရဟန္းဘဝသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့စဥ္က “Omnia possum in Eo” ဟူေသာ အပိုဒ္ကို ကိုယ္ပိုင္ေဆာင္ပုဒ္အျဖစ္ ခံယူခဲ့သည္။ အဓိပၸာယ္မွာ “ကိုယ္ေတာ္၌ ခပ္သိမ္းေသာအမႈတို႔ကို ငါ တတ္ စြမ္းႏိုင္၏” (ဖိလိပိ ၄း၁၃) ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္ဘဝႏွင့္ ကာဒီနယ္ဘဝသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ၌လည္း ထိုေဆာင္ပုဒ္ကို ဆက္လက္စြဲကိုင္ထားသည္။

၂၀၁၇ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလက ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဖရန္စစ္ အရွင္သူျမတ္ ေနျပည္ေတာ္၌ ဩဝါဒမိန္႔ ၾကားခဲ့ရာတြင္ “တရားမွ်တမႈအတြက္ တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ေဆာင္ၿပီး လူ႕အခြင့္အေရးကို ေလးစား ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ခက္ခဲတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ ႏိုင္ငံတစ္ဝန္း ျပန္လည္သင့္ျမတ္ျခင္း လုပ္ငန္း စဥ္တို႔ဟာ ေရွ႕ဆက္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲျဖစ္ရပါမယ္။ အဲဒီ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းအတြင္းက တစ္ဦးစီရဲ႕လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႔ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ေလး စားျခင္း၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုနဲ႔ ၄င္းတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာကို ေလးစားျခင္း၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးျခင္းကို ေလးစားျခင္း၊ အမ်ားေကာင္းက်ိဳး အတြက္ တစ္ဦးခ်င္း၊ တစ္ဖြဲ႕ခ်င္းက မိမိတို႔ တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္က တရားသျဖင့္ ပါဝင္ႏိုင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းစဥ္ကို ေလးစားျခင္း စတာေတြအေပၚမွာ အေျခခံ ရပါမယ္” ဟု ဆံုးမခဲ့သည္။ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး၏မိန္႔ၾကားခ်က္ မွာ လြန္စြာ မွန္ကန္လွေပသည္။

‘မတူကြဲျပားျခင္း၏ဂုဏ္သိကၡာ’ စာအုပ္တြင္ ေလာ့ဒ္ဆက္စ္က “ခ်ိတ္ဆက္လုပ္ေဆာင္ေနရတဲ့ကမၻာ ႀကီးမွာ မတူကြဲျပားျခင္းေၾကာင့္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ မခံစားရဘဲ တိုးတက္က်ယ္ျပန္႔လာတယ္လို႔ ခံစား တတ္ဖို႔ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သင္ယူရပါလိမ့္မယ္” ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိလိုပါက ထိုကဲ့သို႔ သင္ယူရန္ လိုအပ္ေပသည္။

ကာကြယ္ေရး

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္မွစစ္တပ္၏တရားဝင္အခန္းက႑ကို မွန္မွန္ကန္ကန္နားလည္မွသာလွ်င္ ေရရွည္တည္ တံ့ေသာၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ကက္သလစ္သာသနာေတာ္၏ လူမႈေရးဆိုင္ရာ သြန္သင္ ခ်က္အႏွစ္ခ်ဳပ္စာအုပ္တြင္ “မုန္းတီးဖိႏွိပ္လိုစိတ္ျဖင့္ စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲျခင္းသည္ အမွန္စင္စစ္ မေကာင္းေသာ အက်င့္သာျဖစ္သည္” ဟု ရွင္းလင္းစြာ သြန္သင္ထားသည္။ တိုက္ခိုက္ျခင္းခံရေသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ သည္ လိုအပ္ပါက လက္နက္ကိုင္စြဲ ၍ ခုခံခြင့္ႏွင့္ ကာကြယ္ရမည့္တာဝန္ရွိေလသည္။

ကက္သလစ္သာသနာေတာ္က လက္ခံထားသည့္ “တရားေသာစစ္ပြဲ” တြင္ လက္နက္စြဲကိုင္၍ ခုခံျခင္း ကို တရားဝင္သည္ဟု သတ္မွတ္ေသာ္လည္း ယင္းသည္ ေနာက္ဆံုးမလႊဲမေရွာင္သာအေျခအေနမွသာ လိုအပ္သေလာက္ ခုခံကာကြယ္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဆက္လက္၍ ကက္သလစ္သာသနာေတာ္က “ရန္လိုတိုက္ ခိုက္ျခင္းကို ခံရသူမ်ားသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ခုခံႏိုင္စြမ္းမရွိပါက ၄င္းတို႔အား အကာ အကြယ္ေပးရန္ တာဝန္ရွိသည္” ဟု ဆိုထားသည္။ မၾကာခဏဆိုသကဲ့သို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအပါအဝင္ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ အရပ္သားမ်ားသည္ စစ္ပြဲ၏ပစ္မွတ္မ်ားျဖစ္လာခဲ့ၿပီး အိုးအိမ္ေရႊ႕ေျပာင္း ရသည့္ဒုကၡႏွင့္ တစ္ခါတရံ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ခံရသည့္ေဘးကိုပင္ ၾကံဳၾက ရသည္။ ကက္သလစ္သာသနာေတာ္၏ သြန္သင္ခ်က္အရ ဆိုလွ်င္ “ထိုသို႔ေသာ ကပ္ဆိုးမ်ားၾကံဳေတြ႕ ရပါက လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈအကူအညီမ်ားသည္ အရပ္သားမ်ားထံသို႔ ေရာက္ရွိရမည္ ျဖစ္ၿပီး ထိုအကူအညီရယူသူတို႔အား မည္သို႔ေသာဖိအားတစ္စံုတရာကိုမွ် မေပးၾကရေပ။ ပဋိပကၡျဖစ္ ပြားေနေသာ ႏွစ္ဖက္အဖြဲ႕အစည္း၏ေတာင္းဆိုခ်က္ထက္ လူသားတို႔၏ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို ဦးစား ေပး ျဖည့္ဆည္းရမည္။”

ဤသတင္းစကားကို ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ၾကားသိရန္ လိုအပ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အခ်ိဳ႕ေဒသမ်ား အထူး သျဖင့္ ကခ်င္၊ ရွမ္းႏွင့္ ရခိုင္ေဒသမ်ားမွ အေရးေပၚအကူအညီလိုအပ္ေနသူမ်ားမွာ ကူညီေထာက္ပံ့မႈ မ်ား ျဖတ္ေတာက္ခံထားၾကရသည္။ ထိုေဒသမ်ားတြင္ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈ အကူအညီ မ်ား သြားေရာက္ ေပးအပ္ရန္ ဟန္႔တားခံၾကရသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႏိုင္ငံ၌ ကြဲျပားေသာအဖြဲ႕ အစည္း မ်ား အၾကား ပဋိပကၡျဖစ္ပြားပါက မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ျဖစ္ေစ မည္သူ႕ကိုမွ် အစာေရစာ၊ အမိုးအကာ၊ ေဆးဝါးႏွင့္ ပညာေရးအေထာက္အပံ့ အစရွိသည့္အေျခခံရပိုင္ခြင့္မ်ား မရရွိရန္ ျငင္းပယ္ျခင္း မျပဳသင့္ေပ။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္းတို႔ ရရွိလိုပါက စစ္တပ္အေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ တာဝန္မွာ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရန္မဟုတ္ဘဲ အကာအကြယ္ေပးရန္ျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ လာမည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိရန္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႀကိဳးစားၾကရမည္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိကာလ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ အထိခိုက္မခံ ေသာဒီမိုကေရစီအေျခအေနေၾကာင့္ စစ္တပ္၏အကူအညီႏွင့္ အကာအကြယ္ေပးမႈကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔အမွန္ တကယ္လိုအပ္ေပသည္။

ႏိုင္ငံတိုင္း၌ မိမိကိုယ္ကို ခုခံကာကြယ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ ႏိုင္ငံ၏စစ္တပ္မွာလည္း အေျခခံဥပေဒႏွင့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို အေထာက္အကူျပဳရန္ တည္ေထာင္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ အေပး အယူမွ်တေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ လြတ္လပ္ေရးကို ကာ ကြယ္ရန္၊ ကူညီေထာက္ပံ့ရန္၊ ႏိုင္ငံ၏ေခါင္းေဆာင္၊ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ တရားေရးဌာနတို႔ကို တာဝန္ခံ ေပးရန္ အသင့္ရွိေနၾကသည္။ စစ္တပ္ကို စတင္ထူေထာင္ေပးခဲ့သည့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႏိုင္ငံ၏ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္၊ ႏိုင္ငံ၏လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈ၌ ဦးေဆာင္သူ၊ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ႏိုင္ငံ ေတာ္၏အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္၏ဖခင္  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စံနမူနာကို ျမင္ ေယာင္ ၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။

ေယဇူးသခင္က “မိမိ၏မိတ္ေဆြမ်ားအဖို႔ မိမိ၏အသက္ကို စြန္႔လႊတ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာထက္ ပို၍ႀကီးျမတ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာမ်ိဳး အဘယ္သူတြင္မွ်မရွိ” (ေယာ ၁၅း၁၃) ဟု မိန္႔ဆိုခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ မိမိႏိုင္ငံ၏အက်ိဳးအတြက္ မိမိအသက္ကိုပင္ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ခဲ့သူ ျဖစ္ သည္။ သူတည္ေထာင္ခဲ့ ေသာစစ္တပ္သည္ ျပည္သူျပည္သားမ်ားအတြက္ အမႈထမ္းရန္ အသင့္ရွိ ေနမည္ဟု သူယံုၾကည္ခဲ့သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူမ၏ဖခင္သည္ “တပ္မေတာ္ကို တရားမွ်တမႈႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာျဖင့္ ျပည့္ဝ ေသာတပ္မေတာ္ျဖစ္ေစလိုေၾကာင္း၊ တပ္မေတာ္ကို အစိုးရ၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း၌ ပါဝင္ေစရန္ မည္သည့္ အခါကမွ် မရည္ရြယ္ခဲ့ေၾကာင္း” ေျပာဆိုခဲ့ဖူးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ပင္လံုသေဘာ တူညီခ်က္၏ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္ဘက္ကိုမွ် အေလးေပးဘက္လိုက္ျခင္းမရွိဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ရရွိေစရန္ ႀကိဳးပမ္းသည့္အေနျဖင့္ ဂ်ဴဘီလီေဟာတြင္ ဤသို႔ ရွင္းျပခဲ့သည္။ “ကြ်န္ေတာ့္အျမင္မွာေတာ့ ဗဟိုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကိုထူေထာင္ဖို႔ဟာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕တိုင္းရင္းသားေတြရသင့္တဲ့အခြင့္အေရးကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔ စနစ္ တက်ဖြဲ႕ထားတဲ့နယ္ပယ္ေတြေပါင္းစည္းထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို တည္ေဆာက္ရမွာျဖစ္တယ္။”

ျပည္ေထာင္စုတည္ေထာင္စဥ္က ထားရွိခဲ့ေသာရည္ရြယ္ခ်က္ကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔ျပန္လည္အမွတ္ရၾကလ်က္ က်မ္းစာေတာ္ျမတ္က ပညာအလိမၼာက်မ္း၌ ဆိုထားေသာက်မ္းခ်က္ကို ေအာက္ေမ့ဆင္ျခင္ၾကရမည္။ “ရည္မွန္းခ်က္ မရွိလွ်င္ လူတို႔သည္ ပ်က္စီးမည္။” (သုတၱံက်မ္း ၂၉း၁၈)

ကြ်ႏု္ပ္တို႔၌ မည္မွ်ပင္အာဏာရွိပါေစ၊ ဥပေဒ၏ အထက္၌ မည္သူမွ်မရွိရေပ။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ မ်ား၊ ျပည္သူႏွင့္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနျဖင့္ ဘုရားသခင္သည္ မတရားမႈကို ရြံမုန္းေတာ္မူ၍ တရားမွ်တမႈ၏ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေတာ္မူေၾကာင္းကို လည္းေကာင္း၊ ေယာက်ာ္း မိန္းမရွိသမွ်တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္တြင္ တာဝန္ခံစိတ္ အျပည့္ရွိရ မည့္အေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းမရွိဘဲ စံနမူနာျပ၍ ဦးေဆာင္ၾကရမည္။

ဓမၼသစ္က်မ္းတြင္ ေယဇူးကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ စစ္သားတစ္ဦး စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ဆံုေတြ႕သည့္အေၾကာင္း ပါရွိသည္။ (မာေတးဦး ၈း၉) ေယဇူးသခင္အား မိမိ၏ နာမက်န္းျဖစ္ေနေသာအေစခံကို ကုသ ေစလိုသည့္ စစ္သားက မိမိ၏လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို က်င့္သံုးျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေကာင္းစြာသိရွိထားသည္။ သူက “အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ မင္းအာဏာစက္ေအာက္တြင္ ေနရသူျဖစ္ၿပီး အကြ်ႏု္ပ္၏ လက္ေအာက္တြင္ လည္း စစ္သားမ်ားရွိပါ၏။ အကြ်ႏု္ပ္က တစ္ေယာက္ကို သြားေလာ့ဟု ဆိုလွ်င္ ထိုသူသည္ သြားပါ၏။ အျခားတစ္ေယာက္ကို လာခဲ့ဟုဆိုလွ်င္ ထိုသူသည္ လာပါ၏။ အကြ်ႏု္ပ္၏ အေစခံကိုလည္း ဤအမႈကို ျပဳေလာ့ဟုဆိုလွ်င္ သူသည္ ျပဳလုပ္ပါ၏ဟု” ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထိုစစ္သား သည္ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူျဖစ္ၿပီး မိမိ၏လုပ္ပိုင္ခြင့္အတိုင္းအတာကို နားလည္ကာ မိမိ၏ အထက္ အႀကီးအကဲအား တာဝန္ခံသူျဖစ္ေၾကာင္းကို ေယဇူးဘုရားရွင္သိရွိေတာ္မူေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္သည္လည္း မိမိ၏လြန္စြာႀကီးျမတ္လွေသာ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ စစ္သား၏အေစခံကို လံုးဝ ေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာေစရန္ ကုသေပးေတာ္မူခဲ့သည္။

ေယဇူးဘုရားရွင္သည္ စစ္သားကို လက္မခံျခင္း၊ သူ၏ေတာင္းဆိုခ်က္အား ျငင္းပယ္ျခင္း စသည္တို႔ ကို မျပဳလုပ္ခဲ့ေပ။ ကိုယ္ေတာ္ရွင္သည္ သူ႕အေပၚ ေလးစားမႈျပေတာ္မူခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ စစ္သားသည္ ႐ိုးသားစြာ ရွင္သန္ၿပီး မိမိ၏လုပ္ပိုင္ခြင့္၌ အကန္႔အသတ္ရွိသည္ကိုလည္း နားလည္ ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ထို႔အတူ ရွင္လုကာဧဝံေဂလိက်မ္း (၁၆း၁၉-၃၁)တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ လာဇ႐ုႏွင့္ သူေဌးႀကီးပံုျပင္ ကိုလည္း ကြ်ႏု္ပ္ဆင္ျခင္ေထာက္႐ႈခဲ့ပါသည္။ မိမိ၏စားပြဲမွက်ေသာ ေပါင္မုန္႔အစအနကိုပင္ ဆင္းရဲ သားအား ေပးရန္ ျငင္းပယ္ခဲ့သည့္သူေဌးႀကီးအေပၚ စီရင္ခဲ့ေသာငရဲဒဏ္မွာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုး ေကာင္းစြာ ေထာက္႐ႈ သင့္ေသာသင္ခန္းစာတစ္ခုျဖစ္သည္။

၂၀၁၇ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ႂကြေရာက္ခဲ့စဥ္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဖရန္စစ္ အရွင္သူ ျမတ္က ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အား ၄င္းအေနျဖင့္ အရပ္သားအစိုးရကို ေတာင့္တင္းခိုင္မာေစၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေပးႏိုင္သည့္ မြန္ျမတ္ေသာလုပ္ငန္းစဥ္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္ တာဝန္ရွိေၾကာင္း ႃမြက္ၾကား ခဲ့သည္။

မၾကာေသးမီက ကြ်ႏု္ပ္ေျပာၾကားခဲ့သည့္အတိုင္း “တရားမွ်တမႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ ဧရာဝတီျမစ္ ကဲ့သို႔ တသြင္သြင္စီးဆင္းပါေစ။ စစ္မွန္ေသာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ စီးပြားေရးဖက္ဒရယ္စနစ္သည္ အသိုင္း အဝိုင္းမ်ားအၾကား ယံုၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါေစ။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈလည္း ရွိပါေစ။ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္း၌ မွန္ကန္စြာ ပါဝင္ျခင္းအားျဖင့္ မွ်တမႈကို အစိုးရတစ္ရပ္အေနျဖင့္ ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ ပါက ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ဒဏ္ရာအနာတရမ်ားလည္း သက္သာေပ်ာက္ကင္းၿပီး ပဋိပကၡမ်ားသည္လည္း သမိုင္းထဲ၌သာ က်န္ရစ္ခဲ့ေပလိမ့္မည္။ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းအားလံုးက မိမိေသနတ္သံမ်ားကို တိတ္ဆိတ္ႏိုင္စြမ္းရွိၾကပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတိုက္ပြဲကိုသာ ဆင္ႏႊဲၾကပါ။ စစ္တပ္တစ္ခုရွိလွ်င္ လံု ေလာက္ၿပီျဖစ္သည္။ ထိုစစ္တပ္သည္လည္း တရားမွ်တမႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၏စစ္တပ္ျဖစ္ရန္ လို အပ္သည္။”

ယဥ္ေက်းေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ မည္သည့္စစ္တပ္မွ် ဥပေဒ၏အထက္တြင္ မရွိပါ။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ မည္သည့္စစ္သားကိုမွ် ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္ႏိုင္ေသာအခြင့္ကို မေပးထား ေခ်။ စစ္သားမ်ားသည္ ေလးစားခ်စ္ခင္မႈကို ခံယူလိုပါက လႊတ္ေတာ္အတြင္း၌ ရွိမေနဘဲ မိမိတို႔ စစ္တန္းလ်ား၌ ေနရာယူကာ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားေသာ အရပ္သားအစိုးရ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေအာက္၌ တိုင္းျပည္ကို အေစခံၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီျဖစ္ထြန္းေသာ လူ႕ေဘာင္ အသိုင္း အဝိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမႈအေပၚ မ်ားစြာ မွီခိုအားထားၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေလးစားမႈ မ်ိဳးရွိရန္မွာ လြန္စြာအေရးႀကီးေသာ အခ်က္ျဖစ္ သည္။ သို႔ေသာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သည္ ေရြးေကာက္တင္ ေျမႇာက္ထားေသာ အရပ္သား ေခါင္း ေဆာင္၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္၌ အမႈထမ္းၿပီး ၄င္းတို႔အား ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း မျပဳမွသာ ႐ိုေသ ေလးစားခံရ မည္ျဖစ္သည္။ တရားမွ်တျခင္းႏွင့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ခိုင္မာေစရမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးရွိသမွ်တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏မ်က္ေမွာက္ေတာ္တြင္ တာဝန္ခံ သူမ်ားျဖစ္ၾက ရမည္။ ထိုဘုရားသခင္သည္ တရားမွ်တမႈ၏ဘုရားသခင္၊ မတရားမႈကို ရြံရွာမုန္းတီးေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေတာ္မူသည္။

ယူနီေဖာင္းဝတ္စံုျဖင့္ အမႈထမ္းသူတို႔၏အက်င့္စ႐ိုက္သည္ လူတို႔က ၄င္းတို႔အား ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းထက္ ေလးစားျခင္း၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးျခင္းရွိသည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးျဖစ္လာရန္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ ၾကရမည္။ မိမိ၏အေစခံကို ကုသေပးရန္ ေယဇူးသခင္ထံေတာ္သို႔ လာေရာက္ေတာင္းပန္ခဲ့ေသာ ေရာမတပ္မွဴး၏ ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းမ်ိဳး ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏စစ္သားမ်ားတြင္ ရွိလာရန္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ႀကိဳးစားၾကရမည္။ ရွင္မာေတဦး ဧဝံေဂလိက်မ္း (၈း၅-၁၃)တြင္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ၾကားနာခဲ့သည့္အတိုင္း ေယဇူးကိုယ္ေတာ္သည္ စစ္သား၏အေစခံ ကို သြားေရာက္ကုသေပးရန္ လုပ္ေဆာင္ေတာ္မူစဥ္ ထိုစစ္သားက ထပ္မံေလွ်ာက္တင္ခဲ့သည္။ ၄င္း၏စကားကို မစၦားတရားေတာ္ျမတ္အတြင္း ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ စကၠရမင္မဂၤလာမပင့္ယူမီ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ထပ္ခါထပ္ခါ ရြတ္ဆိုၾကရသည္။ “သခင္ဘုရား၊ တပည့္ ေတာ္၏ အိမ္မိုးေအာက္သို႔ ကိုယ္ေတာ္ဝင္ေရာက္ရန္ တပည့္ေတာ္သည္ မထိုက္တန္ပါ။ သို႔ေသာ္ တစ္ခြန္းမွ်သာ အမိန္႔ရွိေတာ္မူပါလွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္၏အေစခံသည္ သက္သာေပ်ာက္ကင္း ပါလိမ့္မည္။” ေယဇူးဘုရားသည္ လူတစ္ရာတပ္မွဴး၏ယံုၾကည္ျခင္းကိုျမင္လွ်င္ လြန္စြာအံ့ဩ၍ အေစခံအားလည္း ကုသေပးေတာ္မူေလသည္။

ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးအေနျဖင့္ ဝိညာဥ္မ်ားအား ကယ္တင္ျခင္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ျခင္းအမႈအတြက္ ကြ်ႏု္ပ္  ဝမ္းေျမာက္မိသည္။ ထိုကယ္တင္ျခင္း ဆုေက်းဇူးေတာ္သည္ လူသားတိုင္းရရွိႏိုင္ေသာ ဆုေက်းဇူး ေတာ္ျဖစ္သည္။ ကယ္တင္ျခင္းမရႏိုင္သူဟူ၍မရွိပါ။ ေရွးဦးအသင္းေတာ္ကာလ၌ သာသနာေတာ္ကို အပူတျပင္းႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ေသာ ေဆာလုသည္ ဒါမာစကုၿမိဳ႕သို႔ သြားရာလမ္းတြင္ ကိုယ္ေတာ္ရွင္ႏွင့္ ဆံုေတြ႕ၿပီး ရွင္ေပါလုျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူသည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏သခင္ဘုရားပါရွိလ်က္ ရွင္ေပတ႐ုႏွင့္အတူ လက္တြဲကာ သာသနာေတာ္ကို တည္ေထာင္ရာ အုတ္ျမစ္ေက်ာက္တိုင္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ရွင္ေပတ႐ု သည္လည္း ကယ္တင္ျခင္းမရႏိုင္သူမရွိသည့္အေၾကာင္းကို ျပသခဲ့သည္။ သူသည္ ကိုယ္ေတာ္ရွင္ ကားတိုင္တင္သတ္ျခင္းမခံရမီ ကိုယ္ေတာ္ရွင္အား သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ျငင္းပယ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ သို႔တေစ ေယဇူးဘုရားရွင္သည္ “ေက်ာက္” ဟု အဓိပၸာယ္ရေသာ ေပတ႐ုအေပၚတြင္ မိမိ၏သာသနာေတာ္ကို တည္ေထာင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ငရဲ၏တံခါးတို႔သည္လည္း ဤသာသနာေတာ္ကို ေအာင္ႏိုင္ျခင္း မရွိႏိုင္ေၾကာင္း ေၾကညာေတာ္မူခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ စိတ္ႏွလံုးေျပာင္းလဲျခင္းမရွိပါ က ကယ္တင္ျခင္းမရႏိုင္ေပ။ ထိုအခ်က္သည္ ခြန္အားႀကီးသူအတြက္ မွန္ကန္သကဲ့သို႔ ခြန္အားနည္းသူ အတြက္လည္း မွန္ကန္ျခင္းရွိေလသည္။ အျပစ္ေျဖျခင္းစကၠရမင္မဂၤလာသည္လည္း ကြ်ႏု္ပ္တို႔အား အျပစ္ခြင့္လႊတ္ ျခင္းရရန္ ဖိတ္ေခၚေနေလသည္။ သို႔မွသာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ ထာဝရအသက္၏ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းကို ဆံုး႐ံႈးမည့္ေဘးမွ ကင္းလြတ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ အျပစ္၏ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေတာင္းခံေသာအခါ ေက်ေအးျခင္း ရရွိေပလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏ စစ္မွန္ေသာေမတၲာေတာ္သည္ အတိုင္းအဆမရွိေပ။

ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္

အားလံုးေသာလူ႕အခြင့္အေရးတို႔သည္ အေရးႀကီးၿပီး တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္ႏြယ္လ်က္ရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အေျခခံက်ေသာအရာကိုျပပါဆိုလွ်င္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္၊ သို႔မဟုတ္ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ဝတ္ျပဳခြင့္ကို ျပရေပလိမ့္မည္။ ယခင္က ကြ်ႏု္ပ္ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚျခင္း၊ ယံုၾကည္ကိုး ကြယ္ျခင္းတို႔မွာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာလူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းအပိုဒ္(၁၈)တြင္ အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားသည့္အတိုင္း အဖိုးတန္ဆံုးျဖစ္ေသာ၊ အေျခခံအက်ဆံုးျဖစ္ေသာ လြတ္လပ္ ခြင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ယံု ၾကည္ကိုးကြယ္ရာကို ေရြးခ်ယ္ရန္၊ က်င့္ၾကံရန္၊ ေဟာေျပာေဝမွ်ရန္၊ ေျပာင္းလဲရန္ လြတ္လပ္ခြင့္မရွိပါက လြတ္လပ္ခြင့္လံုးဝမရွိဟုပင္ ဆိုရေပလိမ့္မည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၂၁၂ တြင္ တာတုလီယန္က “လူတိုင္းသည္ မိမိယံု ၾကည္သည့္အတိုင္း ကိုးကြယ္ဝတ္ျပဳခြင့္သည္ အေျခခံက် ေသာ လူ႕အခြင့္အေရးျဖစ္သည္” ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ၁၈၁၉ ခုႏွစ္၌ ေသာမတ္စ္ဂ်က္ဖာဆင္က “အေျခခံ ဥပေဒ၌ ျပ႒ာန္းထားသည့္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ သည္ လူ႕အခြင့္အေရးအားလံုးတြင္ အမြန္ျမတ္ ဆံုး ႏွင့္ ျငင္းပယ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေသာအခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္” ဟု ဆိုခဲ့သည္။

ကက္သလစ္ သာသနာေတာ္သည္ ဒုတိယဗာတိကန္ညီလာခံ က်င္းပခ်ိန္ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္၌ လူသား အား လံုးအတြက္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အဓိကသြန္သင္ခ်က္မ်ားကို “လူသားတို႔၏ ဂုဏ္ သိကၡာ” (Dignitatis Humanae) စာခြ်န္ေတာ္တြင္ ထည့္သြင္းေရးသားခဲ့သည္။ ၄င္းက ဘာသာ ေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကို ကာကြယ္ရန္မွာ အမွန္တရားရွာေဖြသည့္ လူတိုင္း၏ တာဝန္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ ဩတၱပၸစိတ္အတိုင္း အမွန္တရားကို လြတ္လပ္စြာရွာေဖြခြင့္ ဟူ၍လည္းေကာင္း ဖြင့္ဆိုထားၿပီး ထိုလြတ္လပ္ခြင့္ကို လူသားတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာအေပၚ၌ ထားရွိေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ထိုစာခြ်န္ေတာ္တြင္ “ဘုရားသခင္အား ကိုးကြယ္ဝတ္ျပဳရမည့္ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္ လိုအပ္သည္ဟု လူတို႔ ေတာင္း ဆိုသည့္အတိုင္း ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္အေပၚ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက ဖိအားေပးမႈမ်ားမရွိေစရေပ။ လူတိုင္း၌ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ရွိသည္။ ထိုလြတ္လပ္ခြင့္အရ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကျဖစ္ေစ၊ လူမႈ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကျဖစ္ေစ၊ လူတို႔၏လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာအရျဖစ္ေစ မည္သူ႕ကိုမွ် ခ်ဳပ္ကိုင္ထားျခင္း မရွိႏိုင္ေပ။ တိတ္တဆိတ္ျဖစ္ေစ၊ လူသိရွင္ၾကားျဖစ္ေစ၊ တစ္ဦးတည္းျဖစ္ ေစ၊ အျခားေသာသူမ်ားႏွင့္ တြဲဖက္၍ျဖစ္ေစ မိမိ၏ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ဆန္႔က်င္၍ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ရန္ မည္သူ႕ကိုမွ် အတင္းအၾကပ္ လုပ္ေဆာင္ခြင့္မရွိေပ}}ဟု ဆိုထားသည္။

ညီလာခံက ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာစာခြ်န္ေတာ္မွာ အာေမးနီးယန္းလူမ်ိဳးတို႔အား အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းသည့္ အျဖစ္ဆိုးမွ လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ား ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး စိန္႔ဂြ်န္(၂၃)ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရာ၌ ျမစ္ဖ်ားခံလာ ခဲ့ျခင္းမွာ သာမန္တိုက္ဆိုင္မႈ သက္သက္မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ကြ်ႏု္ပ္အေနျဖင့္ ဤအျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး တို႔အား နာဇီတို႔ လက္မွ ကယ္တင္ခဲ့သည့္ စိန္႔ဂြ်န္၏ႀကိဳးပမ္းမႈအျဖစ္အပ်က္တို႔တြင္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ေကာင္းေသာ စံနမူနာကို ေတြ႕ခဲ့ရသည္။

ယင္းအျဖစ္အပ်က္ကို အာ႐ံုခံၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သခင္ဘုရား၏ ဒုကၡေဝဒနာခံထမ္းျခင္းကို ေအာက္ေမ့ သတိရသည့္အေနျဖင့္ ယမန္ႏွစ္က ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေျခေဆးျခင္းအခမ္းအနားက်င္းပရာ ၾကာသာ ပေတးေန႔ႀကီး၌ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ခရစ္ယာန္မ်ား၏ေျခေထာက္ကိုသာမက ပ႐ိုတက္စတင့္မ်ား၊ မြတ္ဆလင္ မ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား၊ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္မ်ား၏ေျခေထာက္ကိုလည္း ေဆးေၾကာခဲ့သည္။ ဘာသာေရး ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ဘဝအေျခအေနေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ မလိုမုန္းထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ရာထူး ဂုဏ္သိမ္ အဆင့္ဆင့္ခြဲျခားလိုေသာ လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ ထိုကဲ့သို႔လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ မရွိ သင့္ေၾကာင္း ျပသသည့္ အျပဳအမူ တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။

ထိုနည္းတူစြာပင္ ကြ်ႏု္ပ္၏ဆရာေတာ္ဝါ ေငြဂ်ဴဘီလီျပည့္ေျမာက္သည့္ပြဲကို မႏၱေလးမွ (၄)နာရီၾကာ သြားရသည့္ ဇာတိေျမျဖစ္ေသာမံုလွရြာတြင္ ဘာသာတရားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးေရးပြဲအျဖစ္ က်င္းပရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္းမွာလည္း ထိုအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ပြဲေတာ္၏ ညေနခင္းတစ္ခုတြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆရာေတာ္၊ မြတ္ဆလင္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္၊ ဟိႏၵဴဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္၊ ပ႐ိုတက္စတင့္ သင္းအုပ္ဆရာ စသည္တို႔ စု႐ံုးေရာက္ရွိလာၾကၿပီး ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ ဘာသာတရားအခ်င္းခ်င္း အတူတကြယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးအတြက္ မိမိတို႔၏အျမင္႐ႈေထာင့္မ်ားကို ေဆြး ေႏြးေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုးလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖေယာင္းတိုင္ကို အတူတကြ မီးထြန္း ညႇိခဲ့ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာအျပဳအမူမ်ား၊ သာဓကျပဳ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေပးလို ေသာသတင္းစကားမွာ အေျခခံလူတန္းစားမ်ားထံသို႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီး မိမိတို႔၏အဖြဲ႕ အစည္း အသက္တာ၌ ထိုနည္းတူက်င့္ၾကံပါက အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကို ေဖာ္ေဆာင္ ႏိုင္ေလသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၌ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ရရွိ႐ံုသာမက “လူသားတို႔၏ဂုဏ္ သိကၡာ” စာခြ်န္ေတာ္၌ ဆိုထားသည့္အတိုင္း ဘာသာတရားသည္လည္း လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းအား အ ေထာက္ အကူျပဳသည့္အခန္းက႑၌ ပါဝင္လ်က္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတြင္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ ခြင့္ကို ျငင္းပယ္လိုက္ပါက လူတစ္ဦးစီကိုလည္းေကာင္း၊ လူတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္၏စီမံေတာ္မူခ်က္ကို လည္းေကာင္း ထိခိုက္ေလေတာ့သည္။ အစိုးရအေနျဖင့္လည္း လူတို႔၏ဘာသာေရးအသက္တာကို အေလး ေပးသံုးသပ္ရန္ လိုအပ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ကူညီေထာက္ပံ့ေပးရန္မွာ အစိုးရ၏ တာဝန္တစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ေလသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္အား ၿခိမ္းေျခာက္ေနေသာအရာမ်ားတိုးပြားလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အမုန္းစကားေဟာေျပာသူတို႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေသာဘာသာတရားအမည္ခံ၍ ခြဲျခား ဆက္ဆံမႈႏွင့္ အၾကမ္းဖက္မႈတို႔ကို လံႈ႕ေဆာ္လ်က္ရွိၾကသည္။ မတရားေသာဥပေဒႏွင့္ စည္းမ်ဥ္း မ်ားက လူနည္းစုဘာသာဝင္မ်ားအေပၚ ဘာသာေရးကန္႔သတ္ခ်က္မ်ားထုတ္ျပန္လာၾကသည္။ မိမိ၏ လူမ်ိဳးႏွင့္ ဘာသာတရားကိုသာ အဓိကအေလးေပးေဆာင္ရြက္ေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင့္ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးတို႔ေရာေထြးၿပီး အမုန္းတရားႏွင့္ သည္းခံစိတ္ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းတို႔ ျဖစ္ေပၚလာ ေစသည္။

ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္သာမကဘဲ အာရွတိုက္တစ္ခြင္၌လည္း ျဖစ္ေပၚေလ့ရွိသည္။ အာရွတိုက္တြင္ ကမၻာ့ေပၚရွိ မတူကြဲျပားေသာဘာသာႀကီးမ်ားေပါင္းစံု ရွိၾကသည္၊ ႏိုင္ငံတစ္ခုတြင္ လူမ်ားစု ျဖစ္ေသာ ဘာသာဝင္တို႔မွာ အျခားႏိုင္ငံတစ္ခုတြင္ လူနည္းစုျဖစ္ေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ အာရွတိုက္ တစ္ဝွမ္း၌ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ေပါင္းစည္းျခင္းကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနသည့္ သည္းမခံႏိုင္ေသာ စိတ္ထားမ်ား ႀကီးမားလာလွ်က္ရွိသည္။

ဘာသာတရားႏွင့္ တိုင္းႏိုင္ငံမခြဲျခားဘဲ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာ၊ လူ႕အခြင့္အေရးႏွင့္ လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင့္ တို႔အေပၚ ယံုၾကည္သူမ်ားသည္ အထက္ပါတန္ဖိုးမ်ားကို ေနရာတိုင္းႏွင့္ လူတိုင္းအတြက္ စုေပါင္း အင္အားျဖင့္ ကာကြယ္ၾကရမည္။ လြန္ခဲ့ေသာ(၃)ႏွစ္က အင္ဒိုနီးရွားသမၼတေဟာင္း အဗၺဒူရာမန္ ဝါဟစ္၏ သမီးျဖစ္သူ အာလစ္ဆာဝါဟစ္ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္ ေဝါစထရိဂ်ာနယ္တြင္ ပူးတြဲေရးသားခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါး၌ “ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာတရားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးတို႔ကို ခြဲျခား႐ႈျမင္တတ္ရမည္။ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္၊ သို႔မဟုတ္ အားလံုးကိုးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္ရွိဖို႔ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆို ရမည္” ဟု ဆိုခဲ့သည္။

ေလာ့ဒ္ဆက္စ္က “ကြဲအက္ေနေသာကမၻာအား ျပင္ဆင္ျခင္း” ဟု အမည္ေပးထားသည့္စာအုပ္တြင္ “အမုန္းတရားကို တစ္ဖက္စြန္းေရာက္ေျပာဆိုေနသူမ်ားအား တန္ျပန္ရန္အတြက္ ေမတၱာတရား အေၾကာင္း ေဝေဝဆာဆာေျပာဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကရမည္။ ဂ်ဴးဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးက အလင္းေရာင္ငယ္ေလးသည္ ေမွာင္မိုက္ျခင္းမ်ားကို ဖယ္ရွားတတ္ၾကသည္။ အကယ္၍ ကြ်ႏု္ပ္၏ အလင္းႏွင့္ သင္၏အလင္း၊ သင္၏ အလင္းႏွင့္ တစ္ပါးသူတို႔၏အလင္းေပါင္းစပ္ထားပါက တစ္ခုစီ၏ အလင္းမွာ ေသးငယ္ေသာ္လည္း အားလံုးစုေပါင္းသည့္ လွပေသာအလင္းျဖစ္ေပၚလာၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ ျခင္းဆိုသည္မွာ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ျခင္းမဟုတ္သည္ကို ျပသေပလိမ့္မည္။ မေကာင္းမႈ၊ မတရားမႈ၊ ဖိႏွိပ္မႈႏွင့္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈတို႔အတြက္လည္း ေန ရာမရွိႏိုင္ေတာ့ေပ” ဟု ဆိုထားသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို အစြန္းေရာက္ေသာအမုန္းစကားႏွင့္ အမိုက္ေမွာင္တို႔ျဖင့္ မတည္ေဆာက္ဘဲ ႀကီးမားေသာ ေမတၲာတရား၊ ေတာက္ပေသာ အလင္းတို႔ျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔။

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဟူသည္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး ၿငိမ္း ခ်မ္းျခင္းႏွင့္ စည္းလံုးျခင္း၌ အတူတကြယွဥ္တြဲေနထိုင္ႏိုင္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေဆာက္ ၾကပါစို႔။

လူသားဂုဏ္သိကၡာဟူေသာ စကားလံုးႏွင့္ကိုက္ညီေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔။  စစ္မွန္ေသာ လြတ္လပ္မႈကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူမ်ားျဖစ္လာရန္ ျပဳျပင္ပံုသြင္းၾကပါစို႔။ အေၾကာင္းမွာ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ကို ျမႇင့္တင္ေပးေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ တိုးတက္ႀကီးပြားၿပီး ၿပိဳကြဲပ်က္စီး လိမ့္မည္မဟုတ္ေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ပဋိပကၡမ်ား၊ အမုန္းတရားမ်ား၊ ဖိႏွိပ္ျခင္းမ်ားကို ေနာက္တြင္ ခ်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး အသစ္ေသာျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာ္ကို တည္ေဆာက္ဖို႔ ျပန္လည္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၾကပါစို႔။

ဗုဒၶဘာသာက သြန္သင္သည့္ ေမတၲာႏွင့္ က႐ုဏာတန္ဖိုးမ်ားကို အေျခခံ၍လည္းေကာင္း၊ အစၥ လမ္ဘာသာက သြန္သင္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုအေျခခံ၍လည္းေကာင္း၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာက သြန္ သင္သည့္ ရန္သူကိုခ်စ္ျခင္း၊ မိမိႏွင့္နီးစပ္သူကို ခ်စ္ျခင္းစသည္ကို အေျခခံ၍လည္းေကာင္း ကြ်ႏု္ပ္ တို႔၏ တိုင္းျပည္ကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔။

အျခားေသာစိန္ေခၚမႈမ်ား

ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ အျခားေသာစိန္ေခၚမႈမ်ားလည္းရွိေသးသည္။ ထိုစိန္ေခၚမႈမ်ားမွာ မ်ားျပားလွ၍ ဤ ေနရာတြင္ အေသးစိတ္မေရးႏိုင္ပါ။ မူးယစ္ေဆးဝါးမ်ားက လူေပါင္းမ်ားစြာ၏အသက္ကို ႏုတ္ယူ လ်က္ရွိသည္။ ပညာေပးျခင္း၊ ျပန္လည္ထူေထာင္ေပးျခင္း၊ က႐ုဏာတရားျပသျခင္းတို႔ျဖင့္ ယင္းကို တြန္းလွန္ရန္ လိုအပ္သည္။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အေပၚ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာျခင္းက အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းလုပ္ငန္းမ်ား ကို ၿခိမ္းေျခာက္လ်က္ရွိသည္။ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဖရန္စစ္ အရွင္သူျမတ္က သူေရးသားထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးဆိုင္ရာ စာခြ်န္ေတာ္ျဖစ္သည့္ Laudato Si တြင္ ထိုစိန္ေခၚမႈကို သတိျပဳတိုက္ဖ်က္ရန္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အား ႏိႈးေဆာ္ထားသည္။ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္အား အႀကီးအက်ယ္ဖ်က္ဆီးေနမႈ အေၾကာင္းကို ကြ်ႏု္ပ္ယခင္က ေျပာဆိုခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ေဂဟစနစ္ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈအမ်ား ဆံုးခံစားရသူတို႔မွာ ဆင္းရဲသားမ်ားသာ ျဖစ္ ၾကသည္။ ျမစ္ဆံုေရကာတာစီမံကိန္းကို ရပ္တန္႔ရန္ ကြ်ႏု္ပ္ ဆက္လက္၍ ေတာင္းဆိုလိုပါသည္။ ထိုစီမံကိန္းဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ပါက သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာလူတို႔၏ လယ္ယာေျမမ်ားႏွင့္ အသက္ ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈမ်ားပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးမည္ျဖစ္ကာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကပ္ေဘးႏွင့္ စီးပြားေရး ကပ္ဆိုး တို႔ကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔ရင္ဆိုင္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။

ပညာေရးက႑သည္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားစြာ လိုအပ္ေနေသာ က႑တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ လူငယ္မ်ား ပညာ သင္ယူခြင့္ဆံုး႐ံႈးပါက ေခတ္သစ္ကြ်န္စနစ္၊ မူးယစ္ေဆးဝါးႏွင့္ လူကုန္ကူးျခင္း၏ သားေကာင္မ်ား အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေပလိမ့္မည္။ အသိပညာရွိျခင္းသည္ ခြန္အားတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ သည္ တစ္ခ်ိန္က ေဒသအတြင္း၌ ပညာေရးအဆင့္အတန္းျမင့္မားေသာႏိုင္ငံမ်ားထဲတြင္ တစ္ခု အပါ အဝင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားကို အျခားေသာႏိုင္ငံတို႔က အားက်ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ ကေလးသူငယ္တို႔၏ (၆၀)ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ မူလတန္းပညာကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ မသင္ယူႏိုင္ၾကေပ။ ထိုျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ဆက္လက္ျဖစ္ပြားဖို႔ရန္ မသင့္ေပ။

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဤက႑၌လည္းေကာင္း၊ အျခားေသာစိန္ေခၚမႈမ်ား၌လည္းေကာင္း အေျခအေန ဆိုးရြားေနသည့္ တစ္ခုတည္းေသာႏိုင္ငံမဟုတ္ေခ်။ ကမၻာတစ္ဝန္းလံုးတြင္ လူေပါင္း(၂၇)သန္းခန္႔မွာ ကြ်န္ျပဳခံေနၾကရသည္။ ယင္းတို႔တြင္ ကေလးသူငယ္အေရအတြက္မွာ (၈.၄)သန္းခန္႔ရွိသည္။ လူ ေပါင္း(၇)သိန္းခန္႔မွာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း လူကုန္ကူးခံေနၾကရသည္။ ကမၻာတစ္ဝန္းရွိ အနည္းဆံုး လူေပါင္း (၁၂.၃)သန္းခန္႔မွာ   အဓမၼအလုပ္ေစခိုင္းခံရသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ လူကုန္ကူးျခင္းမွ ရရွိေသာဝင္ေငြမွာ စနစ္တက်စီစဥ္ေသာရာဇဝတ္မႈမ်ားတြင္ တတိယအမ်ားဆံုးဝင္ေငြျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေဒၚလာ(၇) ဘီလီယံအထိ ရွိတတ္သည္။ ယင္းတို႔မွာ ကမၻာတစ္ဝန္းၾကံဳေတြ႕ေနရေသာ စိန္ေခၚမႈမ်ားျဖစ္ေသာ္ လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံကိုမူ အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္နစ္နာေစေလသည္။ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သား(၁)သန္း ေက်ာ္မွာ ႏိုင္ငံျပင္ပတြင္ ဒုကၡသည္မ်ားအျဖစ္ ေနထိုင္ၾကရသည္။ ယင္းသည္ ကမၻာေပၚ၌ စတုတၳ အမ်ားဆံုး ဒုကၡသည္အေရအတြက္ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္း၌လည္း လူဦးေရ(၁)သန္းေက်ာ္မွာ ေနရပ္ ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္းခံၾကရသည္။ လူဦးေရ၏(၄၀)ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္မွာ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ ေနထိုင္အသက္ ရွင္ၾကရသည္။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔အေနျဖင့္ ထိုစိန္ေခၚမႈမ်ားကို တြန္းလွန္ရန္၊ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာထိခိုက္ေစေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို ရပ္တန္႔ရန္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ျခင္းကို ရွာေဖြရန္၊ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ အမွန္တရားကို ခ်စ္ ျမတ္ႏိုးရန္၊ မတူကြဲျပားျခင္း၏အလွကို ဝမ္းေျမာက္စြာလက္ခံရန္၊ ဖန္ဆင္းခံသဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို တန္ဖိုးထားရန္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ ႏိုးထဖို႔ အခ်ိန္က်ေရာက္ေလၿပီ။

ထိုသို႔ျပဳလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ မည္သည့္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွ လာသည္ျဖစ္ေစ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုးစြန္႔စား လုပ္ေဆာင္ၾကရမည္သာျဖစ္သည္။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအေနျဖင့္ ေျပာဆိုရာ၌ ျပႆနာ ကို ခ်ဥ္းကပ္ပံု၊ ေျဖရွင္းပံုတို႔မွာ ေျပာင္းလဲႏိုင္သည္။ လူသိရွင္ၾကားေျပာဆိုေသာအခါမ်ား ရွိသကဲ့သို႔ သီးသန္႔ ေျပာဆိုေသာအခါမ်ားလည္းရွိသည္။ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ေျပာဆိုေသာအခါမ်ားရွိသကဲ့သို႔ မသိမသာေျပာ ဆိုရေသာအခါမ်ားလည္းရွိသည္။

ဥပမာေပးရလွ်င္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ပီဦး(၁၂)သည္လည္း နာဇီဂ်ာမနီတို႔က ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားအား သုတ္ သင္သည့္ကာလက ယတိျပတ္မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသာအေတြးမ်ားျဖင့္ လံုးပန္းခဲ့ရေပလိမ့္မည္။ ေျပာသင့္ သေလာက္မေျပာဆိုခဲ့ဟု အထင္အျမင္မွားျခင္းခံရၿပီး မွားယြင္းစြာေဝဖန္မႈမ်ားကိုလည္း ခံခဲ့ရသည္။ တကယ့္ အျဖစ္အေျခအေနတြင္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ပီဦး(၁၂)သည္ အစၥေရးသံတမန္ေဟာင္းႏွင့္ သမိုင္းသုေတသီျဖစ္သူ ပင္းခ်ပ္လဲပိုဒ္၏ေလ့လာမႈအရ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး (၇၀ဝ၀ဝ၀) ႏွင့္ (၈၆၀ဝ၀ဝ) အၾကားကို နာဇီတို႔လက္၌ ေသေၾက ပ်က္စီးမည့္ေဘးအႏၱရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္ေစရာတြင္ အဓိက က်ေသာအခန္းက႑က ပါဝင္ခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း သိလာရသည္။ နာဇီတို႔ကိုယ္တိုင္က ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ပီဦး(၁၂)အား “ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒကို မႏွစ္ၿမိဳ႕သူ”၊ “ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔အား ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ” ဟု သတ္မွတ္ ခဲ့ၾကေလသည္။

ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးဆံုးေသာအခါ နာဇီအက်ဥ္းစခန္းမွ အသက္မေသလြတ္ေျမာက္လာသူမ်ားက ပုပ္ ရဟန္းမင္းႀကီး ပီဦး(၁၂)ကို ေက်းဇူးတင္ခဲ့ၾကသည္။ ယင္းတို႔တြင္ အစၥေရးႏိုင္ငံ၏ ပထမဆံုး သမၼတ ျဖစ္သူ ခမ္းဝိန္းဇ္မန္ႏွင့္ ရာဘီဆရာအႀကီးအကဲျဖစ္သူ အိုက္ဇက္ဟာေဇာ့တို႔လည္း ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ေရာမရွိ ရာဘီဆရာအႀကီးအကဲျဖစ္ေသာ အစၥရာအဲလ္ဇိုလီမွာ ကက္သလစ္ဘာသာဝင္ျဖစ္လာၿပီး ပုပ္ရဟန္းမင္းကို ဂုဏ္ ျပဳေသာအားျဖင့္ ၄င္း၏နာမည္ကို ခံယူခဲ့သည္။ ၁၉၅၈-ခုႏွစ္၌ ပုပ္ရဟန္း မင္းႀကီး ပီဦး (၁၂)ပ်ံလြန္ေတာ္မူ ခဲ့ၿပီးေနာက္ အစၥေရးႏိုင္ငံ၏ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသူ ဂိုလ္ဒါးမီအိက “နာဇီလက္ထဲမွာ ေသဆံုးဖို႔ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ေလာက္ဒုကၡခံေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးက ဂ်ဴး သံု႔ပန္းေတြအတြက္ ကာကြယ္ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္” ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔၏မွတ္တမ္း၌ ေအာက္ပါ အတိုင္း ေရးသားခဲ့သည္။

“နာဇီ၊ ဖက္ဆစ္ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ စနစ္ဆိုးမ်ား၏႐ိုက္ခတ္မႈၾကံဳရခ်ိန္တြင္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးသည္ လူသား တို႔က်င့္ၾကံအပ္ေသာပါရမီမ်ားႏွင့္ က႐ုဏာတရားမ်ားကို ထပ္ခါတလဲလဲေဟာၾကားခဲ့ေလသည္။ နာဇီ တို႔၏လက္မွ ထြက္ေျပးလာသည့္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးရာေပါင္းမ်ားစြာမွာ ဗာတိကန္၌ ခိုလံႈရာေတြ႕ခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ထာဝစဥ္ေအာက္ေမ့သတိရအပ္ေပသည္။”

၁၉၄၀ ခုႏွစ္တြင္ အဲလ္ဘတ္အိုင္းစတိုင္းက ဤသို႔ဆိုခဲ့သည္။ “အမွန္တရားကို ဖိႏွိပ္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ ေနတဲ့ဟစ္တလာရဲ႕လမ္းစဥ္ကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ခဲ့တာ ကက္သလစ္ သာသနာေတာ္ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ အရင္တုန္းက မုန္းတီးခဲ့တဲ့အရာကို အခုေတာ့ အစြမ္းကုန္မခ်ီးမြမ္းဘဲ မေနႏိုင္ ေအာင္ျဖစ္ရတာကိုေတာ့ မျဖစ္မေန ဝန္ခံရပါေတာ့မယ္။” ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ပီဦး(၁၂)သည္ က်ယ္ က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေျပာဆိုေနျခင္းထက္ ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္ေဆာင္ျခင္းက ပိုမိုသင့္ေလ်ာ္ မည္ကို တြက္ခ်က္ကာ အေျပာထက္ အလုပ္ကိုသာ အာ႐ံုစိုက္ခဲ့သည္။

 

နာဇီတို႔၏ နာမည္ေက်ာ္ဩခ်္ဝစ္အက်ဥ္းစခန္းတြင္ အသတ္ခံခဲ့ရသည့္ စိန္႔မက္ဆီမီလ်ံကိုးေဘ၏ ပြဲ ေန႔ကို မၾကာမီက ကြ်ႏု္ပ္တို႔က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ သူသည္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား၊ မိသားစုမ်ား၊ သတင္း သမားမ်ား၊ ပဋိသေႏၶဖ်က္ခ်ျခင္းကို တားဆီးကန္႔ကြက္သူမ်ားအား ကူညီမိႈင္းမေတာ္မူေသာ ရဟႏၱာျဖစ္သည္။ သူက “ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေခတ္ကာလမွ ဝင္ပါသင့္တာကို မပါဘဲနဲ႔ ဘာသိဘာသာ ေန ျခင္းက အႏၱရာယ္အရွိဆံုးအဆိပ္ပါပဲ” ဟု သတိေပးခဲ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၌ ထိုသို႔မျဖစ္ေစရန္ သတိျပဳ ရမည္ျဖစ္သည္။

အျခားတစ္ဖက္တြင္ စိန္ဂြ်န္ေပါလ္(၂)ကလည္း ကြန္ျမဴနစ္တို႔၏ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္မႈမ်ားကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ျဖင့္ တစိုက္မတ္မတ္ဆန္႔က်င္ေျပာဆိုခဲ့ၿပီး လူထုအတြက္ ပေရာဖက္သဖြယ္ ရပ္တည္ခဲ့သည္။ သူဆန္႔က်င္ ေျပာဆိုေသာသူမ်ားက သူ႕အား လုပ္ၾကံရန္ ႀကိဳးစားၾကေသာ္လည္း သူသည္ စိုးရြံ႕ျခင္းအလွ်င္းမရွိဘဲ အာဏာပိုင္မ်ားကို အမွန္တရားအတိုင္း ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ၁၉၇၉-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လတြင္ ၄င္း၏ ဇာတိေျမ ျဖစ္ေသာ ပိုလန္ႏိုင္ငံ သို႔ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးဘဝျဖင့္ ပထမဆံုးျြကေရာက္သာခရီးစဥ္၌ ဝါေဆာၿမိဳ႕၏ ေအာင္ျမင္ျခင္းရင္ျပင္ေတာ္ တြင္ ဩဝါဒေပးၿပီးေနာက္ ေအာက္ပါေမတၲာျဖင့္ အဆံုးသတ္ခဲ့သည္။

“ပိုလန္ႏိုင္ငံသားလည္းျဖစ္၊ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဂြ်န္ေပါလ္(၂) လည္းျဖစ္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္ငိုေႂကြးပါ၏။ ဤေထာင္စုႏွစ္၏ အနက္႐ိႈင္းဆံုးအရပ္မွ ကြ်ႏု္ပ္ငိုေျြကးပါ၏။ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ဘုရား ပြဲေန႔အဖိတ္ည၌ ကြ်ႏု္ပ္ငိုေႂကြးပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္ဝိညာဥ္ေတာ္ျမတ္ကို ဆင္းႂကြေစေတာ္မူပါ။ ကိုယ္ ေတာ္၏ဝိညာဥ္ေတာ္ ျမတ္ဆင္းႂကြလာေတာ္မူ၍ ကမၻာေျမႏွင့္ ဤႏိုင္ငံကို အသစ္ျပဳျပင္ေစေတာ္မူပါ။”

ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဂြ်န္ေပါလ္(၂)သည္ လြတ္လပ္မႈကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ မေမာမပန္းႏိုင္ဘဲ လူသိရွင္ၾကား အတိုက္အခံျပဳေျပာဆိုျခင္းေၾကာင့္ ပိုလန္ႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားတြင္ “စည္းလံုးေရး အတြက္” လႈပ္ရွားမႈႀကီးျဖစ္ေပၚခဲ့ကာ အေရွ႕ဥေရာပတစ္ေလွ်ာက္၌ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္က်ဆံုးခဲ့ရေၾကာင္း လူအမ်ားယံုၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဂြ်န္ေပါလ္(၂)ဆုေတာင္းခဲ့သည့္အတိုင္း ကြ်ႏု္ပ္သည္ လည္း ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ရည္ရြယ္၍ ဆုေတာင္းပါသည္။ “ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ဦးအေနျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္ငိုေႂကြးပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္၏ ဝိညာဥ္ေတာ္ျမတ္ဆင္းႂကြလာေတာ္မူ၍ ကမၻာေျမႏွင့္ ဤႏိုင္ငံကို အသစ္ျပဳျပင္ေစေတာ္မူပါ။”

အထက္တြင္ ဆိုခဲ့ေသာအရာတို႔သည္ ျပႆနာေျဖရွင္းနည္းတစ္ခုကို ခ်ဥ္းကပ္ရာ၌ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳးမ်ားကို ခ်င့္ခ်ိန္တြက္ဆၿပီးေနာက္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုး ၾကံဳေတြ႕ရတတ္သည့္ ေဝခြဲဆံုးျဖတ္မရေသာ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္အဓိကသတိျပဳရမည့္အရာမွာ မည္သူမွ်ထိခိုက္မႈမရွိဘဲ ေကာင္းက်ိဳးရလဒ္ထြက္ ေပၚေစရန္၊ ကြ်ႏု္ပ္တို႔တာဝန္ခံထားေသာ အရာမ်ား ပ်က္စီးျခင္းမရွိဘဲ အက်ိဳးခံစားရေစရန္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးမည့္ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြး ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေပၚလာရန္၊ အထူးသျဖင့္ အားလံုးအတြက္ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို ျမႇင့္တင္ေပးရန္တို႔ျဖစ္သည္။

 

ခ်ဥ္းကပ္သည့္လမ္းေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ္လည္း အဓိက ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ တန္ဖိုးမ်ား မွာ မည္သည့္အခါမွ် ေျပာင္းလဲမသြားရေပ။ စြန္႔စားလုပ္ေဆာင္ရသည့္အခါမ်ားလည္း ရွိႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ပီဦး(၁၂) မိန္႔ဆိုခဲ့သည့္ “စြန္႔စားမႈမရွိဘဲ ေနထိုင္အသက္ရွင္ျခင္းသည္ အသက္ မရွင္သန္ရန္ စြန္႔စားျခင္းပင္ျဖစ္သည္” ဟူေသာစကားကို ႏွလံုးသြင္းအပ္သည္။

ဂ်ာမန္လူမ်ိဳး ဓမၼပညာရွင္ျဖစ္သူ ဒီထရစ္ခ်္ဘာတီဖက္က “မေကာင္းမႈျဖစ္ပြားေနခ်ိန္တြင္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းကိုယ္ႏိႈက္က မေကာင္းမႈပင္ျဖစ္ေလသည္။ ယင္းအတြက္ ဘုရားသခင္က ကြ်ႏု္ပ္တို႔အား အျပစ္ကင္းသူအျဖစ္ မွတ္ယူေတာ္မူမည္မဟုတ္။ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္းကို ဖိႏွိပ္ထားခ်ိန္၌ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုရမည္သာ ျဖစ္သည္။ လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို ဖိႏွိပ္ထားခ်ိန္၌ လုပ္ေဆာင္ရန္သာရွိေလသည္” ဟု သြန္သင္ခဲ့သည္။ ဆက္လက္၍ ၄င္းက “ကြ်ႏု္ပ္တို႔အေနျဖင့္ မေကာင္းမႈကို ဆန္႔က်င္ေျပာဆိုေန႐ံုမွ်ျဖင့္ မၿပီးဘဲ မေကာင္းမႈျဖစ္ေပၚေစသည့္စနစ္ကိုပါ တိုက္ဖ်က္ပစ္ရမည္။ ဒဏ္ရာရသူ၏ အနာကို မတရားမႈ ဘီးလံုးေအာက္၌ ဖံုးကြယ္ထားျခင္းထက္ ထိုဘီးလံုးအား ဝင္႐ိုးအသစ္တပ္၍ ေျပာင္းလဲအသံုးျပဳရမည္ ျဖစ္သည္” ဟု ဆိုခဲ့သည္။

ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ပီဦး(၁၂)က မိမိေနာက္ဆံုးေရးသားခဲ့ေသာ “ျပန္လည္ေအာက္ေမ့ျခင္းသည္ အေထာက္အကူျပဳေလၿပီ” (Meminisse Iuvat) စာခြ်န္လႊာတြင္ “ဘာသာတရားက လူတို႔အား ဥပေဒကို လိုက္နာရန္၊ က႐ုဏာႏွင့္ တရားမွ်တျခင္း၌ ရွင္သန္ရန္ တိုက္တြန္းေလသည္။ ထို႔အတူ မေကာင္းမႈကို လက္မခံဘဲ ႐ႈတ္ခ်ေလသည္။ ၄င္းသည္ ႏိုင္ငံသားတို႔အား သီလပါရမီေနာက္သို႔ လိုက္ေစၿပီး သူတို႔၏အတြင္းစိတ္ႏွင့္ အက်င့္မ်ားကို ထိန္းေက်ာင္းလမ္းၫႊန္ေပးသည္။ ဘာသာ တရားက လူတို႔အား သြန္သင္သည္မွာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈကို အၾကမ္းဖက္မႈ၊ ဆူပူအံုျြကမႈတို႔ျဖင့္ မွ်ယူခံစားျခင္းမရွိေစဘဲ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားျဖင့္ အားလံုးအတူတကြ မွ်ေဝခံစားရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ လူ႕ဘဝ၏ ခ်မ္းသာသုခကို မခံစားရသည့္အေျခခံ လူတန္းစား မ်ားအေနျဖင့္ ပင္ပင္ပန္းပန္း႐ုန္းကန္ရျခင္းမရွိဘဲ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ပိုမိုျမင့္မားလာမည္ ျဖစ္ သည္။ ယခုေထာက္႐ႈခ်က္ကို ေရးသားရာတြင္ အထက္ပါစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားအတိုင္း ကြ်ႏု္ပ္ ေရးသားျခင္းျဖစ္သည္” ဟု မိန္႔ဆိုခဲ့သည္။

ေနာက္ဆံုးဆိုရလွ်င္ ဤေထာက္႐ႈဆင္ျခင္ခ်က္ကို ေမတၲာျဖင့္ ပံုေဖာ္ၿပီး တရားမွ်တမႈလိုလားေသာ ဆႏၵျဖင့္ အသက္သြင္းကာ က႐ုဏာတရား၌ အေျခခံထားျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ခ်စ္ျခင္း ေမတၲာ၊ တရားမွ်တမႈႏွင့္ က႐ုဏာသနားျခင္းတည္းဟူေသာပါရမီသံုးပါးကို အလြန္အမင္း လိုအပ္ လ်က္ရွိသည္။ လြန္ခဲ့ေသာသံုးႏွစ္က “သနားၾကင္နာျခင္းႏွစ္” ကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထို အခ်ိန္၌ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဖရန္စစ္ အရွင္သူျမတ္က “ဘုရားသခင္၏ နာမေတာ္သည္ သနားၾကင္နာ ျခင္း ျဖစ္ေတာ္မူ၏” ဟု ကြ်ႏု္ပ္တို႔ အား သြန္သင္သတိေပးခဲ့သည္။ “ထို႔အတူ သာသနာေတာ္သည္ လည္း သနားၾကင္နာျခင္းတည္ရာ၊ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲရာ၊ လူတိုင္းအား ႀကိဳဆိုလက္ခံၿပီး ခ်စ္ျမတ္ႏိုး၍ ခြင့္လႊတ္တတ္ေသာစိတ္ျဖင့္ ဧဝံေဂလိတရားေတာ္အတိုင္း ေကာင္းမြန္ေသာဘဝအသက္တာကို ရွင္ သန္ရန္ အားေပးရာဌာနတစ္ခုျဖစ္ရမည္” ဟု ဆံုးမခဲ့ေလသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ကက္သလစ္သာသနာေတာ္သည္လည္း လူအားလံုးတို႔အဖို႔ သနားၾကင္နာျခင္း တည္ရာေဒသျဖစ္ရန္ႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ျခင္း၏ဗဟိုဌာနျဖစ္ရန္ အသင့္ရွိေနရမည္။ ထိုမွ်မက အမုန္းတရားကို ခ်စ္ျခင္းေမတၲာျဖင့္ တုန္႔ျပန္ကာ အကာအရံ အဆီးအတားမ်ားကို ဖယ္ရွားၿပီး လူမ်ိဳး မေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ ေဒသမေရြး အားလံုးေသာသူတို႔၏ရပိုင္ခြင့္ကို ကာကြယ္ေပးရန္ အသင့္ရွိ ေနရ မည္သာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

 

ကြ်ႏု္ပ္၏လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း တစ္ဖန္ျပန္လည္ရြတ္ဆိုလိုပါသည္။

“ကိုယ္ေတာ္၌ ခပ္သိမ္းေသာအမႈတို႔ကို ငါတတ္စြမ္းႏိုင္၏”

“Omnia possum in Eo” (ဖိလိပိ ၄း၁၃)။

 

ကာဒီနယ္ ခ်ားလ္စ္ဘို

ရန္ကုန္ကက္သလစ္သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ

မြန္ျမတ္ေသာအမိမယ္ေတာ္ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ပင့္ေဆာင္ခံရေသာပြဲေန႔

၂၀၁၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔ တြင္ ထုတ္ျပန္လိုက္သည္။