လွယ်ကူတဲ့သူတစ်ယောက်မဖြစ်စေချင်ပါ

ဘယ္ေလာက္ပဲ တန္ဖိုးရွိေနပါေစ လြယ္လြယ္ရေနျပီဆိုရင္ အဲ႔ဒီအရာရဲ႕ တန္ဖိုးကေလ်ာ႔က်သြားတတ္ပါတယ္။

လူေတြက ရခဲတဲ႔အရာေလာက္ကိုပဲ တန္ဖိုးထားတတ္ၾကပါတယ္။

Nothing worth having comes from easy.

"လြယ္လြယ္နဲ႔ရလာတဲ႔အရာေတြက တန္ဖိုးမရွိဘူးတဲ႔"

ဒီလိုပါပဲ။ အရာရာတိုင္းကို အလြယ္တကူေခါင္းညိမ္႔တတ္ေနျပီဆိုရင္ အခြင္႔အေရးယူခံရတတ္ပါတယ္။

လူအမ်ားစုရဲ႕ သဘာဝကိုက အခြင္႔အေရးရရင္ ရသေလာက္လိုခ်င္ၾကတယ္။ ႏိုင္လို႔ရရင္ ႏိုင္ခ်င္တတ္တယ္။

ႏွိမ္လို႔ရရင္ ႏွိမ္ခ်င္တတ္တယ္။ သူတို႔လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ရရင္ ပိုျပီးလုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို တစ္ခါေလာက္ အဲ႔ဒီလိုလုပ္လို႔ရရင္ တစ္သက္လုံး လုပ္သြားခ်င္တတ္ၾကတယ္။

တစ္ဖက္က သည္းမခံႏိုင္ေတာ႔တဲ႔အခ်ိန္ေရာက္လာတဲ႔အခါ ဒါသူ႔ကိုမခန္႔တာ၊ မေလးစားတာဆိုျပီး သတ္မွတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္႔ကိုယ္တိုင္လည္း စမ္းစစ္ၾကည္႔။

ကိုယ္လည္းလူျဖစ္လို႔ အဲ႔ဒီလိုမ်ိဳးေတြ လုပ္ေနမိတတ္တယ္။

လူတိုင္းေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ လူအမ်ားစုမွာေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမွာ လုံးဝၾကီး perfect ျဖစ္ေနတဲ႔သူဆိုတာက ရွားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာလည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေနၾကတဲ႔ အၾကီးအကဲေတြရွိၾကတယ္။ လုပ္လို႔ရလိုကို လုပ္တာ။

ကိုယ္လည္းအဲ႔လိုရာထူးေတြကိုရရင္ လုပ္ခ်င္လုပ္မိမွာပဲ။

လြယ္လြယ္နဲ႔လုပ္လို႔ရမွန္းသိရင္ လုပ္မိမွာပဲ။ အရင္ကလို လြယ္လြယ္လုပ္လို႔မရေတာ႔အခါ ဒါဟာ ေတာ္လွန္တာ၊ အာဏာဖီဆန္တာ။

အဲ႔ေတာ႔ အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြျဖစ္လာတာပဲ။

ကိုယ္က ကိစၥတစ္ခုကို ေျဖရွင္းတဲ႔အခါ အကန္ေတြၾကည္႔မေျပာဘူး။ ေျပေျပပ်စ္ပ်စ္ေျပာတယ္။

ဒါဆိုရင္ သေဘာထားသိမ္ေမြ႔တယ္။ ႏူးညံ႔တယ္။ ေပ်ာ႔ေပ်ာင္းတယ္ေပါ႔။ flexible ျဖစ္တယ္ေပါ႔။

ဒါေပမယ္႔ အရမ္းၾကီး flexible ျဖစ္လြန္းရင္ တစ္ဖက္မွာက ျပန္ျပီးေပးဆပ္လိုက္ရတာရွိတယ္။ အခြင္႔ေရးအယူခံရတာပဲ။

ဥပမာ လူတစ္ေယာက္ ဘယ္ေန႔ဆပ္ရမယ္ဆိုျပီး ေငြေခ်းလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ္႔သူက အဲ႔ေန႔မဆပ္ႏိုင္ဘူး။

ဒီတစ္ခါေတာ႔ ထားေပါ႔ေတာ႔ေလဆိုျပီး ေနေပးမိလိုက္တယ္။ ေနာက္လည္း အျမဲဒီလိုပဲလုပ္လာတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ႔ လုပ္လို႔ရမွန္းသိလို႔ကို လုပ္တာ။

အဲ႔ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔က သည္းမခံရေတာ႔ဘူလား။ ၾကင္နာမႈမရွိရေတာ႔ဘူးလား။ ေမတၲာမထားရေတာ႔ဘူးလား။

မကူညီရေတာ႔ဘူးလား။ အဲ႔လိုလည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။ အဓိကေျပာခ်င္တာက limit တစ္ခု ထားဖို႔လိုတယ္။ အတိုင္းအတာတစ္ခုေတာ႔ သတ္မွတ္ထားဖို႔လိုတယ္။

အခြင္႔အေရးအရမ္းယူခ်င္ျပီး အျမဲတမ္းအႏိုင္ယူခ်င္တတ္တဲ႔သူေတြနဲ႔ ေတြ႔တဲ႔အခါ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ။

၁ -​ လူလိမၼာဆိုတဲ႔ ဂုဏ္ကိုစြန္႔ပါ။

လူဆိုးတစ္ေယာက္လုပ္ရမယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ေနရာတိုင္းမွာ ေကာင္းျပေနဖို႔ မလိုဘူးဆိုတာကို ေျပာခ်င္တာပါ။

တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ကိုယ္႔အက်ိဳးကိုယ္ ၾကည္႔ျပီးဆုံးျဖတ္ရမွာပါပဲ။ လူတိုင္းကိစၥကို လိုက္လုပ္ေပးေနလို႔မရပါဘူး။

၂ -​ "No" လို႔ေျပာတတ္ေအာင္ သင္ယူထားပါ။

ျငင္းပယ္ရတာ အရမ္းခက္ေနတယ္ဆိုရင္ အပိုင္းခြဲျပီး သတ္မွတ္ထားပါ။ ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးဆိုရင္ လုံးဝလက္မခံဘူး။

ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြမွာဆိုရင္ လုံးဝမကူညီႏိုင္ဘူး။ ဘယ္သူ႔ဆိုရင္ေတာ႔ ေငြမေခ်းႏိုင္ဘူး။ ဘယ္လိုအဆင္႔မ်ိဳးဆိုရင္ လုံးဝလုပ္မေပးႏိုင္ဘူးဆိုျပီး အကန္႔ခြဲျပီးသတ္မွတ္ထားပါ။

တကယ္လို႔ အဲ႔ဒီသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို ေတာင္းဆိုလာျပီဆိုရင္ ျပတ္ျပတ္သားသားျငင္းပစ္လိုက္ပါ။

ဒါေပမယ္႔ ဒီလိုအရာေတြက ကုိယ္႔အသိုင္းအဝိုင္းၾကားမွာ လုပ္လို႔ရေပမယ္႔ ကိုယ္႔အထက္လူၾကီး ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္႔အေပၚေက်းဇူးၾကီးျပီး အရမ္းရင္းႏွီးတဲ႔သူေတြနဲ႔ဆိုရင္ ျငင္းရတာ ခက္ျပန္ပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ သူတို႔ကို ဘယ္လိုျငင္းမလဲ။

Choice ဆိုတဲ႔ ေရြးခ်ယ္မႈကို ေပးျပီျငင္းလို႔ရပါတယ္။ သူတို႔ေတြက ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တဲ႔အရာတစ္ခုကို ခိုင္းလာတဲ႔အခါ ကိုယ္တကယ္လုပ္ဖို႔မလြယ္ေၾကာင္းေျပာပါ။

ျပီးရင္ တစ္ျခားတစ္ခုခုကိုေတာ႔ လုပ္ေပးႏိုင္ေၾကာင္း choice ေပးျပီး ျငင္းပါ။

၃ -​ ကူညီႏိုင္မွ ကူညီပါ။

ကူညီဖို႔ဆုံးျဖတ္ျပီးသြားရင္ ျပန္ကူညီရမယ္ဆိုတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မွမထားပါနဲ႔။ ကူညီႏိုင္လို႔ ကူညီတယ္သေဘာထားပါ။

ျပန္ျပီးမကူညီလို႔လည္း စိတ္မဆိုးပါနဲ႔။ ျပီးေတာ႔ ေက်းဇူးအကန္းခံႏိုင္ဖို႔လည္းလိုပါတယ္။

၄ -​ အတိုင္းအတာတစ္ခုပဲ သည္းခံပါ။ လြန္လာရင္ ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာပါ။ မရရင္ သင္႔ဘဝထဲက ပယ္ထုတ္ပါ။ မျဖစ္မေနေပါင္းသင္းေနရျပီဆိုရင္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး အေဝးဆုံးမွာေနပါ။

ကြ်န္ေတာ္႔က စာေတြကို ေရးတဲ႔အခါ အခ်က္(၃)ခ်က္ကို အဓိကထားျပီးေရးပါတယ္။ အဲ႔တာက ဘာလဲဆိုေတာ႔

၁ -​ အေတြ႔အၾကဳံမရွိခင္၊ မသိခင္မွာ မတရားတာကိုခံခဲ႔ရတယ္။ အဲ႔ေတာ႔ သိေစဖို႔။

၂ -​ သိလာျပီဆိုရင္ မခံရေစဖို႔။

၃ -​ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဘယ္႔သူ႔အေပၚမွ မတရားမလုပ္ဖို႔။

ဒီ (၃)ခ်က္ကို စာဖတ္သူေတြ သင္ခန္းစာအျဖစ္ ရေစတယ္ဆိုရင္ စာေရးရက်ိဳးနပ္ပါျပီ။

“သိေစဖို႔။ မခံရေစဖို႔။ မတရားမလုပ္ဖို႔။”​